14 ROZDZIAŁ 2. O JĘZYKU C część narzędzi systemowych była napisana w C, logiczne było pisanie kolejnych w tym samym języku. Kilka z obecnie powszechnie stosowanych systemów operacyjnych takich jak Linux, Microsoft Windows zostały napisane w języku C. Standaryzacje W 1978 roku Ritchie i Kerninghan opublikowali pierwszą książkę nt. języka C — “The C Programming Language”. Owa książka przez wiele lat była swoistym “wy- znacznikiem”, jak programować w języku C. Była więc to niejako pierwsza standary- zacja, nazywana od nazwisk twórców “K&R”. Oto nowości, wprowadzone przez nią do języka C w stosunku do jego pierwszych wersji (pochodzących z początku lat 70.): • możliwość tworzenia struktur (słowo struct ) • dłuższe typy danych (modyfikator long ) • liczby całkowite bez znaku (modyfikator unsigned ) • zmieniono operator “=+” na “+=” Ponadto producenci kompilatorów (zwłaszcza AT&T) wprowadzali swoje zmiany, nieobjęte standardem: • funkcje nie zwracające wartości (void) oraz typ void* • funkcje zwracające struktury i unie • przypisywanie wartości strukturom • wprowadzenie słowa kluczowego const • utworzenie biblioteki standardowej • wprowadzenie słowa kluczowego enum Owe nieoficjalne rozszerzenia zagroziły spójności języka, dlatego też powstał stan- dard, regulujący wprowadzone nowinki. Od 1983 roku trwały prace standaryzacyjne, aby w 1989 roku wydać standard C89 (poprawna nazwa to: ANSI X3.159-1989). Nie- które zmiany wprowadzono z języka C++, jednak rewolucję miał dopiero przynieść standard C99, który wprowadził m.in.: • funkcje inline • nowe typy danych (np. long long int) • nowy sposób komentowania, zapożyczony od C++ (//) • przechowywanie liczb zmiennoprzecinkowych zostało zaadaptowane do norm IE- EE • utworzono kilka nowych plików nagłówkowych (stdbool.h, inttypes.h) Na dzień dzisiejszy normą obowiązującą jest norma C99.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)