To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Stabilność współczesnego systemu międzynarodowego na tle systemu okresu Zimnej Wojny. W okresie zimnej wojny polityka globalna przybrała charakter dwubiegunowy , świat podzielił się na dwie części. Grupa najbogatszych i tym samym demokratycznych społeczeństw, ze Stanami Zjednoczonymi na czele, zaangażowała się w ideologiczną, polityczną, ekonomiczną, a czasami i militarną rywalizację z grupą skupioną wokół Związku Radzieckiego. Powstały dwa wielkie mocarstwa, bloki, dwie wielkie idee, dwie zasadnicze propozycje systemowe. Oba systemy były globalne i miały ambicję, aby zapanować nad światem. W tej dwubiegunowości oba mocarstwa chciały i potrafiły się ze sobą porozumieć. Były one dla siebie zarówno przeciwnikiem, jak i partnerem, a tam gdzie nie sięgała władza któregoś z nich zawsze powstawały konflikty i chaos. System dwubiegunowy był rywalizacją i współpracą między dwoma obozami. Koniec zimnej wojny i zanik żelaznej kurtyny otworzył w 1989 roku nowy etap w tworzeniu ładu międzynarodowego. Zimna Wojna jako długi pokój (wg Gaddisa): Nuklearne odstraszanie oba supermocarstwa posiadały broń jądrową, ale nie były gotowe się nią posłużyć (samo rozmieszczenie broni w pobliżu któregoś z nich zagrażało jego egzystencji) Dwubiegunowy podział sił stabilność systemu międzynarodowego Hegemonia gospodarcza USA USA płaciło cenę utrzymania stabilności, zapewniało bezpieczeństwo militarne Japonii i Europie Zachodniej, dolar podstawą międzynarodowego systemu pieniężnego Dominacja liberalizmu ekonomicznego polityka oparta na interesach i koalicjach przekraczających granice międzypaństwowe (polityka ponadnarodowa) Kolejny cykl historyczny do wojen w skali globalnej dochodzi co 100-150 lat Dwa państwa tradycyjnie izolacjonistyczne, nie wprowadzone w zawiłości polityki międzynarodowej i słynne z impulsywnych zachowań pokazały się jako podmioty przezorne, czujne, ostrożne i cierpliwe. USA i ZSRR stały się dla siebie nawzajem przewidywalne. Rozpad bloku wschodniego stworzył początkowo sytuację monopolistyczną dla Stanów Zjednoczonych, które miały stać się potęgą sceny politycznej i być odpowiedzialne za porządek światowy. Wdaje się, że Stany Zjednoczone także uwierzyły, że są w obecnym świecie jedynym supermocarstwem, które kieruje bezpieczeństwem i współpracą międzynarodową. Jak złudne i niepoprawne były te przypuszczenia pokazuje 11 września 2001 r. Ataki terrorystyczne na Stany Zjednoczone uzmysłowiły światu, że bezpieczeństwo międzynarodowe jest zagrożone. Rozpoczęła się epoka walki z terroryzmem, walki, która jest bardzo ciężka. Terroryści nie mają żadnych skrupułów, są bardzo trudnym przeciwnikiem, którego nawet tak silne państwo jak Stany Zjednoczone nie jest w stanie pokonać. Początek XXI wieku pokazał, że porządek i bezpieczeństwo międzynarodowe nie ma i nie może mieć w obecnej sytuacji wymiaru jednobiegunowego. Państwa muszą z
(…)
… zbrojeń oraz zanikiem konfrontacji między Wschodem i Zachodem, ewolucją doktryn wojskowych w kierunku defensywnym i realizacją porozumień rozbrojeniowych. Zagrożenie stwarza utrzymujący się handel bronią i możliwość proliferacji broni masowej zagłady. Niebezpiecznym zjawiskiem staje się rosnąca międzynarodowa przestępczość zorganizowana, w tym przemyt narkotyków i terroryzm polityczny. Prognozy są pesymistyczne: wskazują że ponadnarodowa przestępczość zorganizowana, z racji iż ma przewagę nad państwami, będzie nie tylko utrzymywać się, ale i rozwijać. Narastającym od wielu dziesięcioleci jest pogarszający się stan środowiska naturalnego człowieka. Szybki wzrost i przenoszenie się przez granice państw skażeń różnych ekosystemów oraz wyczerpywanie się zasobów surowców nieodnawialnych systematycznie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)