To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ŚRODKI EGZEKUCYJNE: LEGIS ACTIO PER MANUS INIECTIONEM - LEGIS ACTIO PER PIGNORIS CAPIONEM Dwie pozostałe actiones były właściwie środkami egzekucyjnymi .
L. a. p e r m a n u s i n i e c t i o n e m - służy do osobistej egzekucji pretensji wierzyciela (czyli na osobie dłużnika). Przy pomocy tego postępowania powód obejmuje w fizyczne władanie osobę pozwanego. Postępowanie to, pierwotnie pozasądowe, wymagało już dość wcześnie pomocy ze strony władzy państwowej.
W postępowaniu tym można odróżnić dwie fazy:
pierwsza faza: Rozpoczyna się po trzydziestu dniach od chwili, gdy można było domagać się zrealizowania pretensji (zwykle od zasądzenia).
Jeśli w tym czasie dłużnik nie spłaci długu, wierzyciel mógł, wygłaszając uroczyste słowa, zawładnąć tą osobą.
Od bliżej nieokreślonego czasu musiało odbywać się to przed magistraturą. Wierzyciel musiał zatem użyć siły by doprowadzić go przed magistraturę. Pozwany dłużnik nie może początkowo ani zaczepić samej pretensji wierzyciela ani sam się bronić. Mogła go tylko uwolnić interwencja osoby trzeciej (tzw. v i n d e x ) Vindex może wystąpić przeciwko manus iniectio przez odepchnięcie ręki powoda - m a n u m d e p e l l e r e - i wdanie się z nim w spór co do słuszności egzekucji. Gdyby vindex przegrał spór z wierzycielem, musiał zapłacić wierzycielowi podwójną wartość jego pretensji, w myśl zasady: „ i n f i t i a n d o l i s c r e s c i t i n d u p l u m” -przez zaprzeczenie przedmiot sporu wzrasta dwukrotnie. W razie nie udzielenia zapłaty długu lub braku interwencji vindexa następowało przysądzenie osoby dłużnika wierzycielowi w drodze tzw. a d d i c t i o ze strony magistratury.
Mógł go wziąć do swoich pomieszczeń i trzymać w więzach do 15 funtów. Nie powodowało to utraty status libertatis . Jeśli dłużnik nie utrzymuje się sam, wierzyciel musi mu dawać dziennie przynajmniej jeden funt mąki. druga faza: Jeśli przez 60 dni nikt nie interweniuje, by zapłacić dług za dłużnika, którego wierzyciel wyprowadzał w tym czasie trzy razy na targ , aby go wykupiono, to po tym czasie wierzyciel może sprzedać dłużnika jako niewolnika za Tyber ( trans Tiberim ), a nawet zabić. Jeśli było kilku wierzycieli, mogli podzielić się ciałem dłużnika po pozbawieniu go życia ( partes secanto ). Z czasem - pewne ograniczenia w zakresie manus iniectio: L e x P o e t e l i a z r. 326 p.n.e. znosi prawo więzienia, zabicia lub sprzedania dłużnika. Ma on jedynie swoją pracą dług odrobić.
(…)
… też przy oznaczonych uprzywilejowanych roszczeniach, które dla siebie równocześnie stanowiły tytuł egzekucyjny. (wg prawa XII tablic przy czynnościach per aes et libram)
Z biegiem czasu jedynymi tytułami egzekucyjnymi zostały: zasądzający wyrok i uznanie roszczenia.
L e g i s a c t i o p e r p i g n o r i s c a p i o n e m -pierwotnie była formą zajęcia przedmiotów dłużnika, dokonanego przez wierzyciela bez…
…, dla zabezpieczenia jego roszczeń.
Jeśli dłużnik zaprzecza słuszności owego zastawu - następuje rozstrzygnięcie w postępowaniu sądowym.
Legis actio per pignoris capionem miała zastosowanie:
przy ściąganiu żołdu oraz daniny na zakupienie konia i paszy przez żołnierzy (ustalone zwyczajowo - moribus) przy ściąganiu danin publicznych przez dzierżawców tych podatków i danin (publicani)
przy sprzedaniu zwierzęcia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)