To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Grupa 5:
Karol Miąsko
Katarzyna Osmulska
Patryk Wojtowicz
Joanna Laskowska, Justyna Jankowska,
Paweł Wróbel
Łukasz Zakrzewski
Joanna Grochowska
Paweł Zieja,
Michał Bielak
Piotr Zawadzki Izabela Lipińska
Sprawozdanie z zajęć laboratoryjnych:
elektronowa mikroskopia skaningowa
1. Budowa i działanie aparatury.
Elektronowy mikroskop skaningowy zbudowany jest z: - działa elektronowego (katoda żarzona, anoda, cylinder Wehnelta),
- cewek koncentrujących , - kondensorów,
- soczewek elektromagnetycznych,
- przesłony.
Powyższe elementy znajdują się w kolumnie, w której panuje próżnia wytworzona z pomocą pomp: rotacyjnej oraz dyfuzyjnej. Próżnia zapobiega rozpraszaniu wiązki elektronów na cząsteczkach gazu, utlenianiu próbki oraz osadzaniu się na niej zanieczyszczeń. Katodą jest włókno wolframowe (źródło elektronów). Różnica potencjałów pomiędzy katodą, a znajdującą się poniżej anodą wynosi (zależnie od potrzeb) od 1 do 50 kV. Cylinder Wehnelta ma na celu wstępne ukształtowanie wiązki elektronów o wysokiej gęstości (ma potencjał ujemny). Strumień elektronów opuszczających działo elektronowe kształtowany jest przez zespół cewek koncentrujących. Następnie rozpędzone elektrony przechodzą przez kondensory, mające na celu ukształtowanie wiązki oświetlającej oraz eliminację strumieni rozproszonych elektronów. Po przejściu przez przesłonę, wiązka elektronów odchylana jest przez specjalne cewki. Dzięki temu możliwe jest bombardowanie elektronami badanej próbki punkt po punkcie. Próbka ta umieszczona jest na specjalnym stoliku (możliwe jest jego przesuwanie, obrót, pochylanie) i przyklejona do niego za pomocą dobrego przewodnika (w dawniej stosowanych urządzeniach należało próżniowo naparowywać na powierzchnię badanej próbki cienką warstewkę przewodnika w celu odprowadzania ładunku; w nowoczesnej aparaturze nie ma takiej potrzeby). 2. Podział elektronów.
Jak już wcześniej wspominaliśmy mikroskop skaningowy działa na zasadzie analizy powierzchni przez wiązkę elektronów monoenergetycznych i przyosiowych. Grubość wiązki leży w przedziale od 2,5 nm do 10 nm i jest zależna od klasy przyrządu. Średnica wiązki stanowi o zdolności rozdzielczej mikroskopu, bowiem jest to najmniejsza odległość między dwoma punktami jeszcze rozróżnialnymi. W mikroskopach elektronowych można uzyskać bardzo duże powiększenia rzędu kilkuset razy (wielkość mówiąca ile razy obraz jest większy od obszaru analizowanego przez wiązkę). Ponadto możliwe jest uzyskanie wysokiej głębi ostrości (określa maksymalną różnicę wysokości przy zadanej ostrości, między wystającymi częściami próbki a częściami próbki w jej głębi).
(…)
…Grupa 5:
Karol Miąsko
Katarzyna Osmulska
Patryk Wojtowicz
Joanna Laskowska, Justyna Jankowska,
Paweł Wróbel
Łukasz Zakrzewski
Joanna Grochowska
Paweł Zieja,
Michał Bielak
Piotr Zawadzki Izabela Lipińska
Sprawozdanie z zajęć laboratoryjnych:
elektronowa mikroskopia skaningowa
1. Budowa i działanie aparatury.
Elektronowy mikroskop skaningowy zbudowany jest z: - działa elektronowego (katoda żarzona…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)