Sposób oznaczania ścieralności materiałów kamiennych.
Przygotowaną próbkę należy umocować w uchwycie maszyny w taki sposób aby cała powierzchnia próbki przeznaczona do ścierania przylegała do powierzchni tarczy. Następnie próbkę obciążyć siłą 300N. Powierzchnię tarczy na całej długości pasa ścierania pokryć równomiernie proszkiem elektrokorundowym w ilości 20 g. Następnie uruchomić tarczę. Po każdych 22 obrotach tarczę należy zatrzymać i zmieść starty materiał wraz z proszkiem. Nasypać ponownie 20g proszku ściernego na tarczę w pasie ścierania próbki i uruchomić tarczę. Po każdych 110 obrotach tarczy próbkę należy wyjąć z uchwytu i obrócić o 90o wokół osi pionowej w stosunku do poprzedniego położenia. Po 440 obrotach tarczy należy zmierzyć wysokość próbki suwmiarką z dokładnością do 0,1 mm i zważyć próbkę z dokładnością do 0,01 g. Obliczanie ścieralności
1. Na podstawie straty wysokości-ścieralność S należy obliczyć dokładnością do 0,1mm jako różnicę średniej wysokości próbki przed i po badaniu, wg wzoru
K1, K2,K3,K4 - różnice wysokości próbki, mierzone przy krawędzi próbki wzdłuż prostych prostopadłych do przyjętej podstawy;
2. Na podstawie straty masy - ścieralność S należy obliczyć z dokładnością do 0,1 mm wg wzoru
M - strata masy próbki po 440 obrotach tarczy [g]
F - powierzchnia próbki poddana ścieraniu [mm2]
Gp - gęstość pozorna próbki [g/mm3]
Poszczególne wyniki badania ścieralności każdej badanej próbki nie powinny różnić się więcej niż o 30% od wyniku końcowego. Za wynik końcowy oznaczenia przyjąć średnia arytmetyczną wszystkich wyników badanych próbek.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)