To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
SPARTECA
Regionalne Porozumienie o Handlu i Współpracy między Krajami Południowego Pacyfiku Grażyna Szymańska
kwiecień 2005 SPARTECA ( South Pacific Regional Trade and Economic Cooperation Agreement ) to Regionalne Porozumienie o Handlu i Współpracy Gospodarczej Między Krajami Południowego Pacyfiku Zostało zawarte 14 lipca 1980 roku w Tarawie, stolicy Kiribatii i generalnie zaczęło obowiązywać od 1 stycznia 1981 roku. W Australii porozumienie zaczęło obowiązywać od 30 lipca 1982 roku. Do traktatu uchwalono w kwietniu 1989 roku poprawkę, która w Australii weszła w życie od 14 września 1989 roku. W skład porozumienia SPARTECA wchodzą dwa wysoko rozwinięte kraje, czyli Australia i Nowa Zelandia, oraz czternaście słabo rozwiniętych mikropaństw południowego Pacyfiku:
Fidżi,Kiribati,Nauru,Niue,SamoaZachodnie,Tonga,Tuvalu,Vanuatu,Wyspy Cooka, Wyspy Salomona,Palau, Papua Nowa Gwinea, Wyspy Marshalla, Federalne Stany Mikronezji Określenie mikropaństwa jest uzasadnione z dwóch powodów, po pierwsze ze względu na bardzo małą powierzchnię tych państw oraz ze względu na liczbę ludności. Wzorem dla tego porozumienia były konwencje z Lome, podpisane między EWG a krajami Afryki, Karaibów i Pacyfiku. SPARTECA jest doskonałym przykładem ugrupowania integracyjnego między krajami rozwiniętymi z jednej strony a rozwijającymi się z drugiej. W chwili podpisywania porozumienia określano je jako przełom w stosunkach handlowych między Australią i Nową Zelandią a mikropaństwami południowego Pacyfiku. Generalnie SPARTECA miała stworzyć preferencyjny dostęp mikropaństwom do rynków Australii i Nowej Zelandii. Zgodnie z art. 2 porozumienia jego najważniejszymi celami są:
osiąganie stopniowo bezcłowego i nie ograniczonego innymi barierami handlowymi dostępu do rynków Australii i Nowej Zelandii dla jak najszerszego zakresu produktów eksportowanych przez mikropaństwa,
przyspieszenie rozwoju mikropaństw, głównie przez ekspansję i dywersyfikację ich eksportu do Australii i Nowej Zelandii,
ułatwienie ekspansji eksportowej mikropaństw przez promocję inwestycji na ich terytorium,
rozszerzenie współpracy gospodarczej, przemysłowej i w dziedzinie rolnictwa zarówno w relacji Australia i Nowa Zelandia - mikropaństwa, jak i między mikropaństwami, dzięki pomocy ze strony Australii i Nowej Zelandii. Traktat tylko z pozoru był bardzo „hojny” dla słabych gospodarczo mikropaństw. Zawiera on kilka barier, które są hamulcami dla rozwoju eksportu. Jako pierwszą przeszkodę można uznać reguły pochodzenia towarów ( rules of origin ). Według art. 5 porozumienia nieograniczony barierami handlowymi dostęp do rynków Australii i Nowej Zelandii mają surowce. Wyroby przetworzone natomiast muszą spełniać pewne warunki. Co najmniej 50% wartości tych wyrobów musi pochodzić:
(…)
…, kremy kokosowe i wyroby odzieżowe. Trzy pierwsze artykuły są faktycznie produkowane w mikropanstwach południowego Pacyfiku. Produkcję odzieży kraje te mogłyby zwiększyć lub podjąć przy odpowiednich nakładach inwestycyjny. Australia z kolei pozbawiła preferencji takie artykuły jak: owoce pasyjne i jego przetwory, dżemy, galaretki, piwo, zapałki, drewno i produkty z drewna, obuwie i odzież…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)