Problemy, na których oparte było oświecenie:
Problem ładu oparty na kryzysie tradycyjnego światopoglądu religijnego (szukano teorii ładu, która pozwalałaby tłumaczyć wszystkie zjawiska bez odwoływania się do czegokolwiek wymykającego się spod kontroli rozumu, spodziewano się, że procedury postrzegania świata w fizyce Newtonowskiej z czasem rozciągną się na inne dziedziny wiedzy).
Problem z rozróżnianiem tego, co pośród obserwowanych zjawisk jest naturalne (stałe, pierwotne, konieczne) i tego, co jest sztuczne (wtórne, przypadkowe, zmienne).
Przekonanie o istnieniu jednej i niezmiennej natury ludzkiej nakazywało poszukiwać wyjaśnienia różnic pomiędzy ludźmi poza nimi samymi w czynnikach modyfikującycych trwałą substancję (antropologia sensualistyczna – jej najważniejsze pytania poszukiwały relacji pomiędzy warunkami życia, rodzajem odbieranych wrażeń a właściwościami jednostek ludzkich, społeczeństwo wyprowadza jednostkę z porządku natury).
Człowiek nie był traktowany jak tabula rasa, to, co w człowieku najważniejsze trwa w nim niezależnie od okoliczności, jest, zatem przyrodzone.
1. Rola religii w filozofii Durkheima (strony 419-421):
Durkheim przyznawał religii szczególnie doniosłą rolę w życiu społecznym, sądził, iż „[…] człowiek, wchodząc w życie religijne, bierze na się inną naturę, staje się innym człowiekiem”.
Dzięki religii pojawia się w ludzkim życiu doświadczenie czegoś, co wykracza poza granice zmysłowego doświadczenia: ponad sferą profanum konstytuuje się sfera sacrum, w obliczu, której jednostka odczuwa szacunek i lęk, każący powściągać naturalne odruchy i rezygnować z zaspokajania przemożnych, kiedy indziej potrzeb organizmu.
Rola religii w filozofii Durkheima (strony 419-421):
Durkheim przyznawał religii szczególnie doniosłą rolę w życiu społecznym, sądził, iż „[…] człowiek, wchodząc w życie religijne, bierze na się inną naturę, staje się innym człowiekiem”. Dzięki religii pojawia się w ludzkim życiu doświadczenie czegoś, co wykracza poza granice zmysłowego doświadczenia: ponad sferą profanum konstytuuje się sfera sacrum, w obliczu, której jednostka odczuwa szacunek i lęk, każący powściągać naturalne odruchy i rezygnować z zaspokajania przemożnych, kiedy indziej potrzeb organizmu. W religii tedy okazuje się możliwe owe przejście od zwierzęcia do człowieka, nad którym na próżno zastanawiali się filozofowie, religia, bowiem wytwarza nakazy i zakazy, dzięki którym jednostka nie zasklepia się w swej zwierzęcej egzystencji, lecz staje się zdolna do uczestnictwa w czymś, co ją przerasta. Zostaje zmuszona do przeobrażenia się w człowieka.
Bóg pierwszy przemówił do człowieka z „zewnątrz”, dając tym samym początek jego ludzkiej historii.
Durkheim nie był myślicielem religijnym w potocznym tego sowa znaczeniu, gdyż religię rozumiał w bardzo szczególny sposób, pisał „W bóstwie widzę jedynie społeczeństwo przekształcone i przedstawione symbolicznie”
Postulatem Durkheimowskiego praktycznego rozumu nie był Bóg jakiejkolwiek tradycyjnej religii, lecz „społeczeństwo swoiście odrębne od indywiduów”. To społeczeństwo właśnie wpływając „z zewnątrz” na jednostkę, czyni z niej istotę rozumną i moralną.
Durkheim twierdzi, że jednostka pozbawiona moralnego oparcia (w religii) zatraca zdolność normalnego życia; społeczeństwo nie może jej kontrolować i staje u progu rozkładu (stan tzw. ANOMII). Dodatkowo, religia jednoczyłam będąc podobną dla wszystkich w społeczeństwie, niezależnie od ich pozycji klasowej.
Teoria osobowości Freu
(…)
… ta zachodzi za pomocą czynności odruchowych (redukują napięcie natychmiast) i procesu pierwotnego (redukuje złożone reakcje psychiczne).
Id jest sferą biologiczną człowieka. Ego jest jedną ze struktur osobowości w modelu psychoanalitycznym, obok superego oraz id.Ego wytwarza się ponieważ zaspokojenie potrzeb organizmu wymaga działań w świecie rzeczywistym (obiektywnym) poprzez przekształcanie wyobrażeń w spostrzeżenia. Jest podporządkowane zasadzie rzeczywistości, działa za pośrednictwem procesu wtórnego, sprawuje kontrolę nad funkcjami poznawczymi i intelektualnymi. Ta część osobowości decyduje o przystąpieniu do działania, które popędy i w jaki sposób zostaną zaspokojone. Zasadnicza rola ego to godzenie wymagań organizmu z warunkami środowiskowymi, czyli id i superego.
Ego jest sferą intelektualną człowieka…
… pierwotnego (redukuje złożone reakcje psychiczne).
Id jest sferą biologiczną człowieka. Ego jest jedną ze struktur osobowości w modelu psychoanalitycznym, obok superego oraz id.Ego wytwarza się ponieważ zaspokojenie potrzeb organizmu wymaga działań w świecie rzeczywistym (obiektywnym) poprzez przekształcanie wyobrażeń w spostrzeżenia. Jest podporządkowane zasadzie rzeczywistości, działa za pośrednictwem procesu wtórnego, sprawuje kontrolę nad funkcjami poznawczymi i intelektualnymi. Ta część osobowości decyduje o przystąpieniu do działania, które popędy i w jaki sposób zostaną zaspokojone. Zasadnicza rola ego to godzenie wymagań organizmu z warunkami środowiskowymi, czyli id i superego.
Ego jest sferą intelektualną człowieka.
Superego jest jedną ze struktur osobowości w modelu psychoanalitycznym…
…. Tożsamość płci kulturowej jest dla nas czymś oczywistym. W rzeczywistości płeć jest „konstruowana”.
Na płeć składają się: tonacja głosu, gesty, sposób poruszania, normy zachowań. Uczeni nie są zgodni co do stopnia wrodzoności tożsamości płciowej. W nowoczesnym społeczeństwie życie seksualne ulega przemianom. Różnice płciowe łączą się z kwestią władzy i nierówności społecznych.
RÓŻNICE PŁCI
Istnieje płeć…
… mogła jedynie przez pewien czas służyć krytyce socjalistycznej ludziom, który nie rozumieli porządku porewolucyjnego, tak zresztą jak filozofowie oświecenia.
Charakterystyka stoicyzmu, idea społeczności powszechnej i powiązania stoicyzmu z safizmem (strony: 46-50):
Stoicyzm to Kierunek filozoficzny, który powstał w okresie upadku klasycznych polis (miast-państw).
Zrodził się w Grecji okresu hellenizmu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)