To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
S. Sawicki ZBLIŻENIA DO PROMETHIDIONA
Promethidion - wg badaczy kompozycja ułożona z kilku tekstów, które powstały w różnym czasie; brak zgody co do czasu, miejsca i kolejności ich powstawania - 3 koncepcje:
Zenona Przesmyckiego : jako pierwszy - Wiesław (1848r./I poł. 1849r - czas bliski powstaniu „Niewoli”), argument: podobieństwo problematyki „Niewoli” i „Wiesława” (sumienie narodu) oraz wspólne motywy; później - „Bogumił” i „Epilog” (jako ostateczny wynik procesów myślowych, które mają początek od połowy roku 1849)
Tadeusza Makowieckiego : „Bogumił” i „Wiesław” powstały w okresie włoskim (1848r.), „Epilog” - później, w okresie francuskim; argument: 1. w obu dialogach są wzmianki o Grecji i Rzymie, nie ma wrażeń z Francji (gdzie poeta przebywał od wiosny 1849r.). 2. rozmowa o Chopinie w „Bogumile” nie zdradza, że kompozytor nie żyje (1849r.)
Juliusz a Wiktor a Gomulicki ego : utwór został napisany na przestrzeni „lato-jesień” 1850r., a kolejność części odpowiada kolejności ich powstawania (lato - „Bogumił”, jesień - „Wiesław”); argument: wiosną 1850r. Norwid zawarł umowę z Adamem Potockim, że za 4000 franków napisze coś w rodzaju historii sztuki powszechnej; poeta wywiązał się z umowy w połowie sierpnia tegoż roku i przekazał swemu mecenasowi 20 kart rękopisu „Sztuka w obliczu dziejów jako „Syntetyki” księga pierwsza”; zdaniem Gomulickiego dzięki honorarium od Potockiego, Norwid zaczął pisać „dialogi”
Pewne historycznie daty:
Grudzień, 1850r. - ostatecznie skomponowana całość utworu
Koniec stycznia/początek lutego 1851r. - ukazanie się utworu drukiem
17.10.1849r. - śmierć Chopina, można przyjąć, że „Bogumił” powstał przed śmiercią kompozytora, a „Epilog” po jego śmierci
NORWIDOWY COLLAGE Norwid określa we wstępie swój utwór jako „rzecz w dwóch dialogach z epilogiem”, a we wstępie „Do czytelnika” mówi o „ formie greckiego dialogu ” - poeta wskazując na dialogowość „Bogumiła” i „Wiesława” nawiązywał do własnej praktyki pisarskiej, nawiązywał też do platońskiej tradycji dialogu (genologicznie utwory te są raczej monologami)
„Uczta” (tu: „Biesiada”) Platona - układ odniesienia utworu:
Analogie: - podobna sytuacja dialogowa: spotkanie towarzyskie
- w spotkaniu biorą udział mężczyźni
- zróżnicowani mówcy pod względem pochodzenia społecznego, charakterów, poglądów
- przekonująca atmosfera żywej rozmowy
- główne osoby mówiące: Bogumił i Wiesław - panują nad pozostałymi jak Sokrates w „Uczcie”
(…)
… rodzimej natury, zżyty z nią, poprzez pracę ręczną bezpośrednio dotykający ziemi posiada „siłę postaciowania”, czyli wyobraźnię twórczą
- sztuka ludowa to najdoskonalszy wyraz tej rodzimej sztuki postaciowania - poeta włącza się w popularny w okresie romantyzmu ruch zbliżenia do ludu, szukania w nim wartości istotnie rodzimych
- myślenie ludu jest myśleniem czytającym konkretną rzeczywistość, myśleniem…
… w „Bogumile” nie zdradza, że kompozytor nie żyje (1849r.)
Juliusza Wiktora Gomulickiego: utwór został napisany na przestrzeni „lato-jesień” 1850r., a kolejność części odpowiada kolejności ich powstawania (lato - „Bogumił”, jesień - „Wiesław”); argument: wiosną 1850r. Norwid zawarł umowę z Adamem Potockim, że za 4000 franków napisze coś w rodzaju historii sztuki powszechnej; poeta wywiązał się z umowy…
… rozpoczęty repliką protagonisty, wokół którego pozostali zgłaszają sprzeciw (Konstanty, Generał, Mąż stanu)
- Wiesław: wskazuje na bliskie pokrewieństwo sztuki i prawdy, poezji i sumienia
Dialog - pełni funkcję pomocniczą: nie rozwija rozumowania, nie konstruuje wywodu - przygotowuje wypowiedź monologową
Dialog grecki sygnalizowany przez Norwida okazał się w praktyce - monologiem. Brak tzw. heurystyki…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)