Wykłady." liczy 7 stron. Z jej treści możemy dowiedzieć się więcej na takie tematy, jak: sytuacja prawna niewolników, wyzwolenie niewolników, ustawodawstwo Augusta, pokrewieństwo, zdolność prawna, osoby prawne.
G. 1,8: Omne autem ius quo utimur, vel ad perones pertinet vel ad res vel ad actiones. Et prius videamus de personis.
OSOBY FIZYCZNE
Wolni - niewolnicy
Gaius dokonując podziału na wolnych i niewolników, nie pisze już o drugich w części dotyczącej osób, gdyż w Rzymie niewolnik był traktowany jako rzecz (instrumentum vocale). Niewolnicy podlegali władzy swych właścicieli, a władza ta wywodziła się z ius gentium. → Powstanie niewoli
Niewolnikiem (servus) stawało się albo na skutek urodzenia w niewoli albo popadnięcia w niewolę. Początkowo niewolnikami byli jeńcy wojenni, zachowani przy życiu (servare). W czasach archaicznych niewolnikiem stawał się również niewypłacalny dłużnik na skutek sprzedania go poza teren Rzymu (trans Tiberium), a także osoby porwane przez korsarzy. W czasach Cesarstwa skazanie na śmierć, walkę ze zwierzętami lub pracę w kopalni powodowało utratę wolności.
Od II-III w. n.e. w przypadku urodzenia przez niewolnicę dziecka, stawało się ono wolne, jeśli niewolnica, choć przez chwilę była wolna podczas ciąży (tendencja popierania wolności - favor libertatis)
→ Sytuacja prawna niewolników
Sytuacja społeczno-ekonomiczna była różna, to sytuacja prawna była taka sama bez względu na miejsce i właściciela (I. 1,3,4: … in servorum condicione nulla differentia est). W świetle prawa niewolnik nie mógł posiadać żadnych praw, ani majątku. Jednak już od III-II w p.n.e. właściciele często powierzali swoim niewolnikom peculium (pecus - bydło). Taki majątek powierzony w zarząd niewolnikowi pozostawał jednak wciąż własnością właściciela niewolnika i mógł być mu w każdym momencie zabrany. W praktyce często zdarzało się, że właściciel obiecywał niewolnikowi wyzwolenie, jeśli ten powiększy peculium.
Odpowiedzialność za długi kontraktowe niewolnika. Właściciel jednak nie odpowiadał za długi kontraktowe niewolnika. Niewolnik odpowiadał sam za zobowiązania naturalne. Takie rygorystyczne unormowanie tej sytuacji w ius civile powodowało, że nikt nie chciał zawierać umów z niewolnikami, by nie narażać się na straty, a właściciela nie mógł wysługiwać się niewolnikiem.
Pretor udzielił przeciw właścicielowi skargi z zobowiązań kontraktowych niewolnika, ale tylko w wyliczonych przypadkach:
actio de peculio - właściciel odpowiadał do wysokości peculium, mógł jednak najpierw potrącić swoje wierzytelności (tzw. prawo dedukcji), a dopiero potem spłacać wierzycieli w kolejności zgłoszeń.
actio tributoria - w przypadku ustanowienia peculium na cele handlowe, właściciel musiał podzielić (tribuere) peculim pomiędzy wierzycieli, bez możliwości pokrycia własnych wierzytelności w drodze dedukcji.
actio quod iussu - w przypadku czynności prawnych zawartych na polecenie właściciela (
(…)
… niewolnika, ustanowionego kierownikiem przedsiębiorstwa handlowego (institutor), o ile zaciągnięte zobowiązanie mieściło się w granicach ustanowienia (praepositio), właściciel odpowiadał do pełnej wysokości.
Taką samą odpowiedzialność ponosił pater familias za czynności dokonane przez osoby alieni iuris. Skargi te w średniowieczu nazwano actiones adiecticiae qualitatis.
Odpowiedzialność za delikty (delicta - przestępstwa prawa cywilnego) popełnione przez niewolników. W wyniku skargi z właściwego deliktu poszkodowany mógł otrzymać wyrok zasądzający właściciela niewolnika. Od tej odpowiedzialności właściciel mógł się uwolnić poprzez noxae datio, czyli wydanie sprawcy poszkodowanemu w drodze mancypacji. Ten sam rodzaj odpowiedzialności (odpowiedzialności noksalnej) ponosił pater familias za osoby alieni iuris…
….
→ Osoby in mancipatio i stany podobne
personae in mancipatio - osoby będące pod władzą pater familias w wyniku mancypacji. Były to osoby wolne, odsprzedane przez swego zwierzchnika familijnego w celu uzyskania korzyści materialnych albo na skutek noxae datio. Ich sytuacja prawna była bliższa alieni iuris niż niewolników.
addictus - dłużnik oddany wierzycielowi na skutek postępowania per manus iniectionem…
…, czyli cudzoziemcy posługiwali się swoim prawem lub też ius gentium. Niektórzy peregrini otrzymywali ius conubii i ius commercii. Cudzoziemcy będący wrogami wojennymi nie mieli żadnych praw.
Osoby sui iuris i alieni iuris.
Sui iuris - osoby nie podlegające niczyjej władzy w rodzinie. Alieni iuris - osoby podlegle władzy zwierzchnika familijnego (pater familias), któremu podlegała cała familia. Początkowo…
… sui iuris i nie miało żadnych krewnych agnacyjnych. Pokrewieństwo agnacyjne mogło powstać również poprzez przysposobienie lub conventio in manum.
Na skutek śmierci pater familias, osoby alieni iuris bezpośrednio mu podlegające stawały się osobami alieni iuris, niezależnie od płci. Wnuki jednak przechodziły pod władze ojca. Kobiety nie mogły być naczelnikami rodziny - na nich zaczynała się i kończyła…
… niewolnika szedł z nim do pretora i tam przeprowadzał postępowanie oparte na procedurze in iure cessio. Powodem w tym pozornym procesie windykacyjnej (vindicatio in libertatem) był adsertor libertatis („obrońca wolności”), który kładąc rękę (laskę) na ramieniu niewolnika, stwierdzał, że człowiek ten jest wolny. Właściciel nie zgłaszał sprzeciwu lub przytakiwał, po czym pretor dokonywał addictio. Z chwila…
…) oraz na wyzwoleńców (libertinus), czyli niewolników, którzy otrzymali wolność. Sytuacja prawna iwyzowleńców była różna. Od czasów Augusta zależało czy wyzwoleniec stawał się obywatelem rzymskim (cives Romani) czy Latynami (Latini) czy tzw. peregrini dediticii.
Formalne sposoby wyzwolenia (wedle ius civile) prowadziły do uzyskania obywatelstwa rzymskiego. Należały do nich: manumissio testamento, censu lub vindicta.
manumissio testamentaria directa - właściciel mógł obdarować niewolnika wolnością w testamencie lub czyniąc go swoim dziedzicem. Niewolnik stawał się wolny od momentu objęcia spadku przez dziedzica lub od momentu śmierci wyzwalającego. Patronem takiego wyzwoleńca był zmarły właściciel. Ten rodzaj wyzwolenia był znany już w okresie Ustawy XII tablic.
manumissio testamentaria indirecta - w okresie pryncypatu…
… castrense (a także quasi castrense i peculium adventicium). Zdolności prawnej w prawie prywatnym nie mieli niewolnicy, nieobywatele i osoby alieni iuris. Zdolność prawna w prawie prywatnym zależała od trzech status: libertitas, civitatis i familiae. Zdolność ta nie zależała ani od wieku ani od płci.
W przypadku dziecka poczętego, ale nienarodzonego (nasciturus) prawo zastrzegało możliwość nabycia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)