RZEŹBA RZYMSKA W. XVII Wzorem dla rzeźby barokowej była rzeźba antyczna . Rzeźba barokowa wyróżniała się swoją siłą ekspresji. Była wykonywana w marmurze , drewnie , brązie i stiuku . Często tworzono figury monumentalne i kompozycje wielopostaciowe. Ich forma była często spiralna, co nadawało im jeszcze więcej lekkości i dynamizmu. Tworzono liczne dekoracje kościołów i pałaców, pomniki i nagrobki. Łączono rzeźbę z architekturą, malarstwem i fontannami, stosowano grę świateł.
Prekursorami nowego stylu byli żyjący w XVI wieku Włosi : Baccio Bandinelli , Benvenuto Cellini , Giambologna i Michał Anioł . W dojrzałym okresie jego największym mistrzem był Giovanni Lorenzo Bernini . Giovanni Lorenzo Bernini (1598-1680)
Rzeźbiarz, architekt, malarz, nauczycielem ojciec-rzeźbiarz, protektorzy: Paweł V, Urban VIII, działał głównie w Rzymie , gdzie tworzył rzeźby o tematyce mitologicznej i religijnej popiersia portretowe, fontanny i nagrobki Rzeźby: ruchliwość postaci, monumentalność ruchu, dynamika, patos, uchwycenie przelotnego momentu, malowniczość, opanowanie techniki kucia w marmurze, popularna tematyka barokowa - erotyzm, męczeństwa, ekstazy, wizje, tematy chorobliwe, - nagrobek bpa. Jana Chrzciciela Santoniego u Św. Praksedy w Rzymie
- popiersia portretowe Pawła V, kard. Scipio Borghese 1632, Constanzy Bonarelli 1636-37, króla Ludwika XIV
- grupa Eneasza z Anchizesem i Askaniuszem 1618-19
- Dawid rzucający kamień z procy 1619
- Porwanie Prozerpiny 1621-1622
- Apollo i Dafnis 1622-1625
- Neptun i Tryton 1622 dla kard. Alessandra Perettiego
- przebudowa kościoła Św. Bibiany w Rzymie - w ołtarzu gł. Św. Bibiana w momencie wizji - charakterystyczne dla baroku rozwiniętego, a w szczególności dla Berniniego
- brązowy baldachim nad grobem Św. Piotra w kościele Św. Piotra na Watykanie fund. Urbana VIII 1633 (zastępując poprzedni będący dziełem Ambrożego Bonaresiego i Jana Guerry ) - zdarto brązowe pokrycie żeber kopuły bazyliki i przetopiono brązowe belki z przedsionka Panteonu (w zamian Panteon otrzymał dwie wieżyczki Berniniego nazwane złośliwie oślimi uszami i zburzone w 1883); motyw kręconych kolumn zaczerpnął bezpośrednio z podobnych kolumn, które w ilości 12 stały we wcześniejszej bazylice św. Piotra, wzniesionej za Konstantyna Wielkiego, osiem z nich Bernini wykorzystał w loggiach nad niszami w filarach pod kopułą, cztery pozostałe zostały ustawione w innym miejscu, tradycja kolumny te wywodziła z jerozolimskiej świątyni Salomona , imposty kręconych kolumn ozdobione herbami Urbana VIII, kompozytowe kapitele, z gzymsu zwisa zębaty lambrekin, baldachim o formach fantazyjnych, na wpół architektonicznych, ruchliwych; architektoniczna groteska; na kolumnach wsparł wyłamujące się nad nimi pełne belkowanie, w pozostałych partiach pozbawione fryzu i architrawu, a posiadające jedynie gzyms i zwieszające się z niego
(…)
… się z niego lambrekiny, wyżej umieścił wyrastające z belkowania woluty, łączące się ze sobą w części szczytowej i zwieńczone kulą z krzyżem, na belkowaniu na osiach kolumn ustawił cztery posągi, przedstawiające aniołów Powtórzenia kręconych kolumn: ołtarz Val de Grace w Paryżu Berniniego 1665; baldachim nad grobem Św. Wojciecha w katedrze gnieźnieńskiej, baldachim nad grobem Św. Jana Kantego w kościele Św. Anny…
… w geście błogosławieństwa; jego szaty układają się w dynamiczne fałdy. Brąz i złoto posągu kontrastuje z czarną tumbą, bielą personifikacji i różnokolorowymi marmurami, którymi wyłożona jest nisza
- nagrobek Aleksandra VII Chigi - podobny schemat kompozycyjny do nagrobka Urbana VIII. Nagrobek ustawiony jest w niszy i zakomponowany wokół drzwi - symbolu przejścia do nowego życia. Nad nimi wyrzeźbiona…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)