Słowo: fascio weszło do słownika politycznego — bez związku z historycznym f. — 1891, kiedy na Sycyli poczęły organizować się mafijno-anarchistyczne fasci siciliani , prowokujące częste starcia z policją; na płaszczyźnie zawodowej już jednak od 1885 działały, powiązane z partią socjalistyczną, związki: kolejarzy ( fascio ferrovieri ) i ogólnorobotnicze ( fascio operaio ); także socjalistyczne młodzieżówki dzieliły się pod względem organizacyjnym na fasci ; inny, i poprzedzający już bezpośrednio f., charakter miał działający 1914-15 Rewolucyjny Związek Akcji Międzynarodowej ( Fascio Rivoluzionario di Azione Internazionalista ), skupiający tych działaczy parti socjalistycznej — pośród nich wykluczonego z niej 24 XI 1914, a jeszcze niedawno przywódcy jej skrajnie lewicowego i rewolucyjnego skrzydła oraz redaktora naczelnego oficjalnego organu PSI „Avanti” — Benita Mussoliniego (1883-1945) — którzy domagali się przystąpienia Włoch do wojny europejskiej w imię zniszczenia katolickiej Austri oraz germańskiego feudalizmu i imperializmu; na wniosek Mussoliniego FRAI zmienił 25 I 1915 nazwę na Związki Interwentystów Akcji Rewolucyjnej ( Fasci Interventisti di Azione Rivoluzionaria ); inne niesocjalistyczne, a również „interwentystyczne” organizacje przybierały w czasie wojny nazwy: Związku Ruchu Oporu ( Fascio di Resistenza ), Związku Patriotycznego ( Fascio Patriotico ), a Związek Obrony Narodowej ( Fascio di Defesa Nazionale ) skupiał nawet większość parlamentarzystów; niezależnie od f. i zasadniczo na płaszczyźnie ruchu artystyczno-kulturalnego, lecz zbieżnie w konkluzjach, rozwijał się od 1909, pod wodzą poety i krytyka Filippa Tommasa Marinettiego (1876-1944), awangardowy, antytradycjonalistyczny i antykatolicki kierunek futuryzmu, głoszący kult wojny, „życia niebezpiecznego”, tężyzny fizycznej i sportu. Ruch faszystowski narodził się 23 III 1919 podczas zebrania ok. 100 osób w Klubie Koła Przemysłowo- Handlowego przy placu San Sepolcro w Mediolanie, którego uczestnikami byli przeważnie eks- socjaliści, jak Mussolini i jego serdeczny przyjaciel, a późniejszy antyfaszysta i długoletni przywódca powojennej Włoskiej Parti Socjalistycznej — Pietro Nenni, syndykaliści, futuryści i republikanie; przewodniczącym zebrania był założyciel mediolańskiej grupy paramilitarnej, złożonej z byłych
(…)
… szefa rządu. Miał mu podlegać parlament,
rząd, sądownictwo i partia. W listopadzie 1926 roku wydano ustawy specjalne zwiększające jeszcze
uprawnienia rządu. Nastała dyktatura.
Po nieudanych próbach stworzenia programu, faszyzm włoski ewoluował w kierunku nowego
politycznego i ekonomicznego systemu łączącego w sobie korporacjonizm, totalitaryzm, nacjonalizm i
antykomunizm w państwie stworzonym…
… faszyzmu łączą się z otwartym rasizmem, tak jak nie wszyscy rasiści są z
konieczności faszystami. Faszyzm włoski zasadniczo opierał się na wyższości państwa
faszystowskiego nad jednostką i podporządkowaniu woli Mussoliniego. Był więc tak zwaną
woluntarystyczną odmianą faszyzmu, tzn przynajmniej w teorii mógł obejmować wszystkich
ludzi niezależnie od ich rasy ,koloru skóry a nawet kraju urodzenia…
…; drugiego dnia „marszu na Rzym” (25 X 1922) wielki
mistrz Raul Palermi osobiście zapewnił Mussoliniego, że popiera go znaczna część „braci”, zwłaszcza
w armii, a 5 XI wielki mistrz Domizio Torrigiani przesłał mu serdeczne pozdrowienia w imieniu całej
włoskiej masonerii, zaś Najwyższa Rada Wolnomularstwa Rytu Szkockiego przyjęła uchwałę
popierającą „bez zastrzeżeń” wszystkie akty nowego gabinetu i wzywającą…
… antymonarchistyczne, choć jeszcze na kilka dni przed „marszem na Rzym”
doszło na tym tle w Ligurii do starć pomiędzy fasci a „niebieskimi koszulami” nacjonalistówmonarchistów; na zmianę stosunku PNF do monarchii wpłynęło kilka czynników: popularność
dynastii sabaudzkiej w narodzie, sympatia do f. ks. Aosty, Emanuela Filiberta i królowej-matki,
Małgorzaty, stanowisko De Vecchia, który od początku oświadczał…
… 625 000 członków;
pierwszym sekretarzem gen. partii został b. uczestnik rajdu D`Annunzia na Fiume — Francesco Giunta
(1891-1971); połączenie PNF — choć wymuszone ultimatum Mussoliniego — z nacjonalistami E.
Corradiniego (150 000 członków), wzmocniło jednak umiarkowane i prawicowe skrzydło f.,
zabezpieczając istnienie monarchii oraz swobodę Kościoła, a wyeliminowało skrajną lewicę f.,
skupioną wokół b…
… o osłabienie Małej Ententy, łączącej Jugosławię z
Czechosłowacją i Rumunią, próby pozyskania Bułgarii, a przede wszystkim podsycania dążeń
rewizjonistycznych Węgier. Mniejsze natomiast zainteresowanie okazywały Włochy związanej z
sojuszem z Francją Polsce.
Ważny element w polityce włoskiej stanowiła Austria. Póki była samodzielnym państwem,
Włochy nie musiały się niczego obawiać z tej strony…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)