Rozwój dziennikarskiej etyki normatywnej w Polsce. 1896 - statut Towarzystwa Dziennikarzy Polskich we Lwowie, pierwszy zapis nt. etyki zawodowej.
(wprowadził Dziennikarski Sąd Polubowny)
1912 - powstał I Syndykat Dziennikarzy Polskich (pierwsza wyraźnie zawodowa organizacja)
1920 - Syndykat Dziennikarzy Warszawskich
1924 - Związek Syndykatów Dziennikarzy Polskich, w 1930 przekształcił się w Związek Dziennikarzy RP
1929 - Polski Związek Wydawców Dzienników i Czasopism, który w 1932 powołał Sąd Dziennikarski w celu opracowania Kodeksu Obyczajowego
1937 - powołano Komisję Orzekającą, której regulamin był miniaturowym kodeksem etyki dziennikarskiej
1938 - pojawiła się Komisja Kwalifikacyjna (powołana na mocy Układu Zbiorowego), zajmowała się m.in.etyką Przed II wojną światową etyka została włączona do przepisów prawa w postaci ogólnych zapisów.
1945 - I Zjazd Dziennikarski uchwalił Dziennikarski Kodeks Obyczajowy i Regulamin Sądu Dziennikarskiego, który przewidywał sankcje karne.
Jednak w oparciu o Manifest PKWN zaczęto wprowadzać system radziecki, z cenzurą prewencyjną (1946), czemu sprzeciwiał się ZDRP, więc go rozwiązano i na jego miejscu utworzono SDP. W związku ze stalinizacją, nie stosowano wcale zasad DKO, lecz kreowano własne zasady etyczne zgodne z prowadzoną polityką.
1956 - koniec okresu stalinowskiego, polskie unormowania dopasowane zostały do standardów europejskich
1978 - etyka dziennikarska wprowadzona została do systemu prawnego, czego ostatecznym potwierdzeniem było uchwalenie ustawy prawo prasowe z 26.01.84 r. Polska stała się jedynym krajem socj. posiadającym swoją Radę Prasową (na mocy prawa prasowego)
1981 - zawieszenie a w 1982 rozwiązanie SDP i założenie SDRPL, choć nie miało to wpływu na etykę normatywną.
1995 - KEM, podpisana przez wszystkie stowarzyszenia dziennikarskie i niektórych nadawców
SDP - obowiązuje kodeks z 1980
SDRP - kodeks uchwalony w 1991, nowela 1995
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)