To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rozszerzenie UE na wschód (dokończenie jednoczenia Europy) Tematem mojego referatu będzie rozszerzenie struktur Unii Europejskiej na Wschód. Myślę, że warto na początku wspomnieć, że po rozpadzie bloku wschodniego krajom Wschodu przyświecało hasło „powrót do Europy”. Już w roku 1989 Margaret Thatcher wysunęła myśl stowarzyszenia państw środkowoeuropejskich ze Wspólnotami Europejskimi. Za początek drogi do członkostwa w UE krajów byłego bloku wschodniego można uznać dzień - 16 grudnia 1991 r. Wówczas to premierzy Polski i Węgier podpisali umowy stowarzyszeniowe (tzw. Układy Europejskie) ze Wspólnotami. Przygotowano również podobny układ z Czechosłowacją, lecz nie wszedł on w życie, bo z dniem 1 stycznia 1993 r. nastąpił rozpad tego państwa na Czechy i Słowację. W 1993 podpisano układy stowarzyszeniowe z Bułgarią i Rumunią, w 1994 z Czechami i Słowacją, w 1995 z trzema krajami bałtyckimi - Litwą, Łotwą i Estonią. Po rozpadzie Jugosławii Unia Europejska podpisała też układ stowarzyszeniowy ze Słowenią (1996).
Warto może na początku powiedzieć czego właściwie takie umowy stowarzyszeniowe dotyczą. Celem tego rodzaju umów jest ustanowienie wspólnego obszaru gospodarczego. W przypadku umowy z 16 grudnia 1991 r. omówiono kwestie między Wspólnotą a państwami kandydującymi, kwestie strefy wolnego handlu, stopniowej eliminacji we wzajemnych obrotach handlowych wszelkiego typu barier a przede wszystkim wewnętrznych taryf celnych. Umowa ta jako pierwsza (ze wszystkich umów stowarzyszeniowych) poruszyła kwestię dialogu politycznego (wcześniej skupiano się przed wszystkim na kwestiach gospodarczych). Ustanowiono także mechanizm dialogu strukturalnego między Unią a państwami stowarzyszonymi. Jego istota polegała na uczestnictwie, na szczeblu ministerialnym, państw stowarzyszonych w posiedzeniach Rady UE.
Na samym początku współpracy (na etapie negocjacji) można było zauważyć, że droga do UE państw kandydujących nie będzie łatwa. Utworzono w związku z tym nowe instytucje, które miały zniwelować różnicę PKB między krajami członkowskimi, a kandydującymi. Były to m. in.:
-PHARE (utworzono w 1989r., początkowo dla Polski i Węgier; później rozszerzono na: Albanię, Bośnię i Hercegowinę, Bułgarię, Czechy, Estonię, Litwę, Łotwę, Macedonię, Rumunię, Słowację i Słowenię; największe środki przyznano Polsce)- ułatwił rozwój nowych instytucji na wzór zachodni, pomagał w finansowaniu inwestycji i infrastruktury.
-ISPA (Przedakcesyjny Instrument Polityki Strukturalnej) - finansowe wspieranie projektów inwestycyjnych w zakresie ochrony środowiska i transportu.
-SAPARD (Specjalny Program Akcesyjny dla Rolnictwa i Rozwoju Wsi) - rozwinięcie programu ISPA; ułatwienie państwom kandydującym dostosowania rolnictwa i rejonów wiejskich do wymogów unijnych; przyznano go dla 10 państw, ale najwięcej zainwestowano w Polskę i Rumunię.
(…)
… Polski w UE.
W latach 1996-1997 utworzono kilka instytucji: Komitet Integracji Europejskiej, Narodową Strategię Integracji i Międzyresortowy Zespół ds. Przygotowania Negocjacji mające na celu przyspieszyć, nie tylko polskie, wejście do struktur UE. Negocjacje rozpoczęły się od przeglądu ustawodawstwa państw kandydujących pod kątem ich zgodności z prawem wspólnotowym. Przegląd rozpoczął się w Brukseli…
… negocjacji członkowskich z UE. W traktacie amsterdamskim po raz pierwszy, przewidziano możliwość zawieszenie państwa członkowskiego w jego prawach w przypadku łamania przez nie podstawowych praw i wolności obywatelskich. Zreformowano także filar II. Powołano Wysokiego Przedstawiciela ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, wprowadzono wspólną strategię i możliwość pozytywnego (konstruktywnego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)