To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Równowaga ogólna
Efektywność w sensie Pareto
Kryterium Pareto orzeka, że jeśli w dwóch alternatywnych sytuacjach dobrobyt ekonomiczny jednego (lub więcej) członka społeczności jest, przy zachowaniu poziomu dobrobytu pozostałych członków, wyższy w jednej sytuacji niż w drugiej, to ta pierwsza sytuacja oznacza większy dobrobyt całego społeczeństwa.
Jednak kryterium Pareto nie pozwala wybrać pomiędzy dwiema sytuacjami, z których w jednej zyskuje osoba A a w drugiej zyskuje osoba B.
Każdy punkt na krzywej kontraktów jest optymalny w sensie Pareto.
Warunek optymalności w sensie Pareto orzeka, że gospodarka znajduje się w stanie optymalnym, jeśli krańcowe stopy technicznej substytucji czynników produkcji są równe w różnych zastosowaniach. Tzn. krzywa transformacji prezentuje sobą jednocześnie krzywą możliwości produkcyjnych. Końcowy warunkiem optymalności w sensie Pareto jest zrównanie się krańcowej stopy transformacji w produkcji dóbr z (powszechną) krańcową stopą substytucji, po której konsumenci wymieniają te dobra. Zachodzi to również gdy np. rząd poprzez subsydia zmienia proporcje cenowe.
Optimum Pareto: - krańcowe stopy substytucji zrównują się dla wszystkich konsumentów.
- krańcowe stopy technicznej substytucji pomiędzy czynnikami pracy są równe dla wszystkich gałęzi.
Wielkie kryterium jednoczesnej optymalności wymiany i produkcji ma postać: - krańcowa stopa transformacji jest równa krańcowym stopom substytucji dóbr (na wykresie, odpowiednie styczne są równoległe).
Wymiana (prostokąt Edgewortha)
Prostokąt Edgewortha opisuje strukturę gospodarki wymiennej, w której występuje dwóch konsumentów i dwa produkty.
Linia łącząca dwa rogi tego prostokąta, przebiega przez wszystkie punkty styczności krzywych obojętności tych dwóch podmiotów i nazywa się krzywą kontraktów. Jeśli podział nie leży na krzywej kontraktów, to można znaleźć podział lepszy dla obu konsumentów. W przeciwnym przypadku nowy podział będzie korzystny tylko dla jednego z nich.
Jądrem gospodarki nazywamy odcinek krzywej kontraktów, na której znajdują się punkty, do których może dojść w toku naturalnej wymiany. Jest on ograniczony krzywymi obojętności wychodzącymi z wierzchołków prostokąta.
Licytator jest tworem abstrakcyjnym służącym wytłumaczeniu zmian cen zachodzących w gospodarce rynku doskonałego. Licytator zbiera informacje dotyczące popytu i podaży a następnie wyznacza cenę równowagi.
Aby uzyskać równowagę w modelu Edgewortha należy przeprowadzić prostą z wierzchołka prostokąta, oddającą proporcje cenowe dóbr X i Y. Jeśli punkty styczności tej prostej z krzywymi obojętności podmiotów się nie pokrywają oznacza to, że istnieje nadwyżka popytu na jedno z dóbr i niedobór popytu na drugie dobro. Należy więc zmienić relację cen, aż do uzyskania punktu styczności krzywych obojętności. Punkt ten leży oczywiście w jądrze gospodarki.
(…)
…
A jest nieefektywną alokacją dóbr w sensie Pareto, jeśli w układzie współrzędnych możliwe jest alokacja znajdująca się nie niżej i nie na lewo od A, różna od A.
Założenia konkurencji doskonałej:
dobro jest homogeniczne - nie da się rozróżnić producenta, nie ma reklamy
podaż jest tak rozdrobniona, że żaden z producentów nie ma wpływu na ceny
popyt jest tak rozdrobniony, że żaden z konsumentów nie ma wpływu na ceny
nie ma barier wejścia i wyjścia, swobodny przepływ kapitału
doskonała informacja, cena jest nośnikiem informacji.
Edgeworth - matematyk Brytyjski, ok. 1870 skonstruował swoja teorię.
Pojęcia do zapamiętania:
efektywność w sensie Pareto
jądro gospodarki
krzywa kontraktów
licytator
punkt równowagi
krańcowa stopa technicznej substytucji
krzywa transformacji = krzywa możliwości produkcyjnych
Rozwój ekonomii następował wskutek negowania kolejnych założeń gospodarki rynkowej. Od 1875 zaczęto oznaczać produkty rolne znakami firmowymi. Obecnie dominującą formą rynku jest oligopol.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)