To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rodzaje źródeł I. Uwagi wstępne źródła prawa to fakty uznawane w danym systemie prawnym za fakty prawotwórcze, a ich wytworem są generalne i abstrakcyjne normy prawne, wskazujące kto, w jakich okolicznościach, jak ma postąpić (def. Z. Ziembińskiego);
II. Prawo stanowione Uwagi ogólne wg Konstytucji wyróżniamy akty prawa powszechnie obowiązującego i akty wewnętrznie obowiązujące (nie są źródłami prawa cywilnego); używany zwrot odsyłający do „ustaw” w aktach prawnych dot. też rozporządzeń (szerokie znaczenie, tj. obejmuje wszelkie akty prawa powszechnie obowiązującego) → skraca formułę odesłania;
III. Zwyczaje i prawo zwyczajowe zwyczaj to powszechnie stosowana w danym okresie, w danym środowisku i w danych stosunkach społecznych praktyka określonego postępowania ; to fakty społeczne , podlegające ustaleniu w drodze normalnego postępowania dowodowego (zeznania świadków, opinie biegłych itp.); często spisywane przez różne organizacje; nie są źródłami prawa same z siebie, ale czasem akt prawny odsyła do nich (co sprzyja elastyczności i podatności na zmiany systemu prawnego);
np. „ustalone” (art. 56, 65, 69, 354) lub „przyjęte” zwyczaje (art. 384, 788, 801 § 2, 922 § 3, 994 § 1), czasem „miejscowe” (art. 287, 298, 908 § 1); doniosłość prawną mają tylko zwyczaje ustalone w danych stosunkach i ewentualnie w odniesieniu do określonych bliżej w przepisie prawnym kręgu osób lub na wskazanym obszarze → pogląd obiektywny → wcześniej pogląd subiektywno-indywidualistyczny, który zakładał, że konieczność znania danego zwyczaju przez osoby, który sprawę rozstrzygał sąd pogląd ten odrzucono, głównie ze względów ochrony zaufania w regulacji stosunków cywilnoprawnych, oraz dlatego, iż uznano, że skoro dana praktyka utrwaliła się to można ją uznać za użyteczną społecznie; pomimo tego sąd musi poddać ocenie wartościującej zwyczaje - czy nie są sprzeczne z ogólnie akceptowanymi zasadami moralnymi (dla zachowania spójności aksjologicznej systemu prawnego), dlatego zwyczaje należy interpretować wraz z zasadami współżycia społecznego, które wskazują na kryteria moralne oceny; wg orz. SN z 1965 r. sąd nie może uwzględnić zwyczajów, które byłyby niezgodne z normami bezwzględnie wiążącymi ;
Prawo zwyczajowe to normy prawne, a faktem prawotwórczym jest praktyka stałego stosowania przez organy państwowe określonej reguły postępowania (def. Stelmachowskiego, neguje znaczenie tzw. opinio necessitatis); normy prawa zwyczajowego to nie zwyczaje prawne (= pewna praktyka dokonywania czynności prawnych, która ma znaczenie przy ustalaniu znaczenia danej czynności);
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)