Przeciętna produkcyjność jest mierzona wielkością produkcji na jednego zatrudnionego, czyli Q/L zaś krańcowa produkcyjność jest mierzona przyrostem produkcji w stosunku do przyrostu zatrudnionych, czyli ΔQ/ΔC.
Do punktu b, wyznaczonego styczną wyprowadzoną z początku układu osi współrzędnych, przeciętna produkcyjność pracy rośnie, ale w tempie coraz wolniejszym i w punkcie b osiąga swój najwyższy poziom. Od punktu b do punktu c produkcyjność przeciętna spada, gdyż produkcja rośnie wolniej niż zatrudnienie. W punkcie c' produkcyjność pracy osiąga swój przeciętny poziom w warunkach pełnego wykorzystania zdolności produkcyjnych przedsiębiorstwa i dalej mogłaby spadać, gdyby przedsiębiorca nadal zwiększał zatrudnienie. Byłoby to jednak postępowanie nieracjonalne.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)