Tematem przewodnim jest problem dojrzałości szkolnej.Plik zawiera 5 stron opracowania.
Informacje zawarte w notatce to: dojrzałość szkolna, etapy rzeczywistego przygotowania do szkoły, prawidłowy rozwój psychiczny dziecka, rola rodziców.
Problem dojrzałości szkolnej należy do zagadnień z pogranicza psychologii rozwojowej i wychowawczej:
Według Kwiatowskiej dojrzałość szkolna to gotowość dziecka do rozpoczęcia nauki w szkole, która polega na gotowości dziecka do podjęcia nowych zadań, jak i na zdolności przystosowania się do nieznanego środowiska oraz ogólnie zmienionej sytuacji życiowej.
S. Szuman dojrzałością szkolną nazywa „osiągnięcie przez dzieci takiego poziomu rozwoju fizycznego, społecznego i psychicznego, który czyni je wrażliwymi i podatnymi na systematyczne nauczanie i wychowanie szkoły podstawowej”.
M. Pilkiewicz o dojrzałości szkolnej pisze, że „wstąpienie dziecka do szkoły, to ważna zmiana w jego roli społecznej”.
Dojrzałość szkolna nie jest uwarunkowanym biologicznie etapem samorzutnego rozwoju, lecz składają się na nią różnorodne doświadczenia dziecka w sferze motorycznej, umysłowej, emocjonalnej i społecznej. Ocena stopnia dojrzałości szkolnej jest zarazem oceną poziomu rozwoju dziecka w danym momencie. Ocena ta dokonuje się jednak z określonego punktu widzenia-gotowości do rozpoczęcia nauki w szkole, uzależnionej m.in. od dotychczasowego biegu życia dziecka, od tego, czy uczęszczało ono, czy też nie do przedszkola, czy miało okazję współdziałać z rodzeństwem lub z innymi dziećmi najbliższym otoczeniu, czy dorośli zaspokajali jego potrzeby poznawcze i uczuciowe, czy stawiano mu wymagania dostosowane do jego możliwości, a jednocześnie rozwijające pożądane społeczne formy zachowania. Proces systematycznego kształcenia rozpoczyna się w szkole, ale jego pomyślny przebieg, jego powodzenie zależy od stanu, w jakim dziecko 6-7 letnie do niego przystępuje, zależy od gotowości dziecka do podjęcia nauki, od jego dojrzałości szkolnej. Dobry start jest niezwykle ważny. Ma on poważny wpływ na stosunek dziecka do szkoły, do nauki, na jego nastawienie, na motywację uczenia się (pozytywną lub negatywną). Pierwsze kroki w szkole stawiane z trudem, nieudane mogą zniechęcić dziecko, mogą wytworzyć u niego przekonanie, że to, czego wymagają od niego nauczyciele, a pośrednio także rodzice, przerasta jego możliwości, że jest ponad jego siły, że wiąże się dla niego z pasmem nieustających przykrości i porażek. Przekonanie takie może towarzyszyć dziecku przez cały przebieg nauki szkolnej, wpływając ujemnie na jego stosunek do otoczenia i do samego siebie. Start dzieci do nauki szkolnej jest nierówny. Dzieci przychodzą do szkoły niejednakowo przygotowane do rozpoczęcia nauki, do podjęcia zadania, które będzie osiągiem centralnym ich życia, Jego nicią przewodnią przez szereg kolejnych lat. Dzieci, które dzięki dobremu startowi ,dzięki pomyślnemu początkowi, od pierwszej klasy dobrze czują się w szkole, lubią ją i są nieszczęśliwe, gdy muszą opuścić lekcje. O ich pozytywnym stosunku do nauki decyduje wiele czynników. Jeśli matka, ojciec i najbliższe otoczenie dziecka pragną uchronić je od niepowodzeń szkolnych, pragną, by proces jego uczenia się przebiegał pomyślnie, by był źródłem radości i dla samego dziecka i dla tych, którzy je kochają, o przygotowaniu do podjęcia obowiązków szkolnych muszą pomyśleć nie w wieku 7 ani 6 lat, lecz praktycznie już w chwili jego urodzenia.
(…)
… dostosować się do wymagań życia społecznego. Ważna też jest dojrzałość emocjonalna, dzięki której dziecko staje się bardziej opanowane i potrafi sobie radzić w sytuacjach poważniejszych. Do 7 roku życia podstawową formą działalności dziecka była zabawa. Z chwilą rozpoczęcia nauki zmienia się środowisko dziecka oraz stawiane mu wymagania. Wchodząc w nową społeczność dziecko musi się jej podporządkować, mieć…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)