Prawo sądowe Rzeczpospolitej szlacheckiej

Nasza ocena:

3
Pobrań: 273
Wyświetleń: 959
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Prawo sądowe Rzeczpospolitej szlacheckiej  - strona 1 Prawo sądowe Rzeczpospolitej szlacheckiej  - strona 2 Prawo sądowe Rzeczpospolitej szlacheckiej  - strona 3

Fragment notatki:

postępowanie sadowe Uwagi ogólne Dawny proces polski był bardzo zróżnicowany ze wzgl. na przynależność stanową, zawód(wojskowe bartne) wykonywany, wspólnotę religijną.
Proces ziemski ujednolicony został przez formula processus 1523. Jednocześnie w pprawie miejskim zaczynało przejmowanie procesu inkwizycyjnego. Przyspieszyła te tendencje recepcja Constitutionis criminalis Carolinae 1532. W XVII i XVIIIrozprzężenie organizacji sądowej miało tez wpływ na procedurę. Odwoływano się nawet od ostatecznych wyroków TK.
Palestra Od XV w. znano w Polsce funkcje zastępcy z urzędu a jego rozpowszechnienie doprowadziło do powstania płatnego zawodowego zastępstwa procesowego, których zaczęto nazywać prokuratorami Na określenie samodzielnego zastępcy procesowego utarła się nazwa patrona a jego pomocnika dependentem. Ogół osób zajmujących się zawodowo zastępstwem zaczęto nazywać Palestrą . W TK mogli zastępować tylko szlachcice osiadli. Pozew W stosunku do szlachty osiadłej obowiązywał pozew pisemny , natomiast szlachtę hołotę pozywano pozwem ustnym . W pozwach miejskich i wiejskich pozywano głównie ustnie. Od 1543 Po uprawnieniu łaciny i języka polskiego zaczęto sporządzać pozwy po polsku. Ponadto woźny musiał zeznać w sądzie, że pozew doręczył. Koniecznym warunkiem rozprawy było wciągnięcie pozwu do odpowiedniej księgi zwanej wokandą lub regestrem. Terminy i delacje Formula processus wprowadziła, że terminem zawitym był termin drugi, jednak w niektórych sprawach był nim pierwszy(zabójstwo szlachcica). Delacje = odkłady - odroczenia terminów rozróżniano delacje zwyczajne (na prośbę strony) i nadzwyczajne (na prośbę strony i zgodę drugiej)
Środki dowodowe Skrutynium - śledztwo dokonane przez sąd z inicjatywy powoda bądź instygatora. Tortury - nawet w ograniczonym stopniu przeciw szlachcie Rug - przepytywanie pod przysięgą wszystkich co wiedzą o danej sprawie (głównie na wsi)
I pozostałe bez zmian oprócz przysięgi która stała się już tylko symboliczna
Rozprawa Od XVI w. rozprawa w dobrach szlacheckich dzieliła się na trzy etapy. Początkowo rozstrzygano delacje i akcesoria tj. Sprawy uboczne, które csąd załatwiał wyrokami przedstanowczymi. Późnij następowała indukta czyli przedstawienie sprawy przez powoda. Po której następowała odpowiedź pozwanego zwana repliką . Z chwilą merytorycznej odpowiedzi powoda następowało zagruntowanie sporu . Gwar - po zatwierdzeniu tej instytucji przez sędziego powód nie mógł, wytyczać kolejnych oskarżeń ani podawać nowych dowodów(tylko sądy miejskie). Pierwszeństwo dowodowe miał ten kto dysponował lepszym dowodem w przypadku kiedy dowody były takiej samej klasy to liczył się stan, a jeśli byli tego samego stanu pozwany.

(…)

… były malo przekonujące puszczano oskarżonego wolno.
Ułaskawienie i łagodzenie kary
W zasadzie ograniczano prawo łaski królowi przekazując je sejmowi. W prawie miejskim i wiejskim istniała funkcja wypraszania od kary śmierci „mój ci on”. Praktyka też wprowadziła ułaskawienie jeśli z powodu niezdarności kata egzekucja nieudała się za pierwszym razem. W stosunku do mieszkańców miast królewskich zachowywał…
… właściciela ziemi na banicję
dokonanie rumacji - jeśli siła okazywała się niewystarczająca sąd zwoływał szlachtę powiatową w celu dokonania zajazdu.
Proces graniczny
Proces graniczny odbywał się przed sądem podkomorskim. Pozwany wnosił do sądu ziemskiego, który po pozytywnym jej rozpatrzeniu przyznawał powodowi aktora tj. prawo pierwszeństwa. Sąd podkomorski dokonywał rozgraniczenia na miejscu.
Proces…
…) i osobistą(gołota). Egzekucję w stosunku do posesjonatów próbowano ograniczyć poprzez wprowadzenie kar za niewykonanie wyroków sądów. Rolę organów egzekucyjnych pełnili woźni sądowi wraz z szlachtą -świadkowie , a także urzędnicy groccy i pachołkowie starościńscy. wwiązanie - udanie się woźnego i dwóch świadków w celu wwiązania strony zwycięskiej w procesie. Jeżeli właściciel uniemożliwił wwiązanie (odbicie…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz