Z jej treści dowiemy się więcej na takie tematy, jak: organ państwa, pojęcie teraz i w przeszłości, różne definicje organu państwa, podmiotowość prawna organu.
ORGAN PAŃSTWA
Pojęcie organu jest jednym z ważniejszych pojęć używanych w naukach zajmujących się funkcjonowaniem grup społecznych, a także teorii państwa i prawa. Pochodzi od greckiego słowa organon, oznaczającego narzędzie. W naukach prawnych zaczęto używać tego pojęcia we współczesnym znaczeniu w XIX w. Wtedy zostało przeniesione z opisu organizmów biologicznych do socjologii i prawnych analiz funkcjonowania grup ludzkich, a także instytucji społecznych. Twierdzono wówczas, że zbiorowość ludzka, tworząca odrębny podmiot stosunków społecznych i prawnych, ma - na wzór człowieka - własną, „zbiorową" wolę, którą wyrażają i realizują specjalnie utworzone organy. Mają one, podobnie jak organy człowieka, różna strukturę i różne funkcje.
Odwołam się do poglądów wybitnego polskiego teoretyka prawa Czesława Znamierowskiego (Szkoła prawa. Rozważania o państwie, Warszawa 1988), według którego organem grupy nazywamy takiego zastępcę, który należy do niej i ma stałą pozycję w jej strukturze. Zastępstwo oznacza możliwość działania w imieniu tej grupy, na jej rzecz i dla jej dobra. Istotne jest przy tym, że kompetencje organu wynikają z przydzielenia mu zadań określonych w statucie organizacyjnym grupy, a nie z jednorazowego upoważnienia.
Działalność organu jest formalnie niezależna od osoby go piastującej i od zmiany tej osoby. Organ tworzony jest na podstawie norm organizacyjnych, zatem jego istnienie związane jest z obowiązywaniem tych norm.
Jak już wspomniałam w teorii państwa pojęcie organu było używane od XIX w. i pierwotnie służyło oddzieleniu władzy państwowej od osoby konkretnego monarchy. Chodziło przede wszystkim o zerwanie jedności państwa i władcy, wyrażającej się w znanym powiedzeniu Ludwika XIV: `państwo to ja`.
Obecnie w naukach prawnych funkcjonują różne definicje organu państwowego. Akcentują one dwie istotne cechy organu, które umownie określić można jako organizacyjno-personalną i kompetencyjną. Jeśli chodzi o pierwszą cechę, to stwierdza się, że organ państwowy to zawsze osoba (lub grupa osób) wyodrębniona na podstawie norm organizacyjnych i stanowiąca część szeroko pojętego aparatu państwowego, Normy prawne muszą określać sposób powoływania i odwoływania, a także założenia dotyczące trybu pracy danego organu. Łączy się z tym potrzeba przydzielenia organowi pewnej grupy osób i środków materialnych, wspomagających jego działalność (czyli urzędu).
Aspekt kompetencyjny dotyczy konieczności określenia zadań danego organu i przyznania mu uprawnień służących realizacji tych zadań. Kompetencja oznacza możliwość dokonywania czynności, które rodzą skutki prawne w postaci konkretnych obowiązków po stronie określonych podmiotów. Szczególny charakter kompeten
(…)
…, natomiast Ministerstwo Spraw Zagranicznych to urząd.
Organ państwa według Janusza Trzcińskiego:
Istotną cechą organu państwa jest kompetencja, jest to własna kompetencja organu. Kompetencja organu związana jest z określonym zespołem norm prawnych wyznaczających sytuacje, w których organ państwa w odpowiedni sposób zachowa się, przez co ulegnie zmianie w jakimś stopniu sytuacja prawna innych podmiotów tzn. organów…
… określające jego budowę, formy organizacyjne organów państwowych i wzajemny ich stosunek do siebie.
W oparciu o postanowienia Konstytucji można wyróżnić cztery grupy organów:
organy ustawodawcze, organy wykonawcze, sądy i trybunały, organy kontroli państwowej i ochrony prawa. Warunkiem pozwalającym na wyodrębnienie wskazanych czterech grup organów są: - zasady ich organizacji,
tryb funkcjonowania, struktura…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)