To tylko jedna z 8 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
d. Prawa na rzeczy cudzej § 56. Służebności (str. 136-139). Servitutes jest ograniczonym prawem rzeczowym, które upoważnia uprawnionego do korzystania z rzeczy cudzej w pewien określony sposób (ograniczony i ukierunkowany w zależności od rodzaju służebności). Podmiotami są: każdorazowy właściciel gruntu panującego ( praedium dominans ) i służebnego ( praedium serviens ). Pierwszy podmiot miał prawo korzystać z gruntu służebnego w ograniczony sposób, a drugi podmiot musiał to znosić i zasilać go swymi przymiotami, co miało charakter trwały (nie jednorazowy). Można było je ustanowić przez in iure cessio , mancypację, testament, wyrok sądowy albo dedukcję. Na gruntach prowincjonalnych ustanawiano je przez nieformalną umowę i stymulacyjne przyrzeczenie kary na wypadek niedotrzymania umowy ( pactionibus et stipulationibus ). Gasły na skutek zrzeczenia się, przez długie niekorzystanie ( non usus ), przy nabyciu rzeczy obciążonej służebnością ( confusio ), a osobiste w przypadku śmierci uprawnionego. Do ochrony służyły actio confessoria albo vindicatio servitutis . Służebności gruntowe ( servitutes praedorium ) powstały w związku z charakterystycznym ukształtowaniem terenu. Eksploatacja niektórych połaci ziemi wymagała korzystania z gruntów sąsiednich. Ze względu na przeznaczenie gruntu (a nie położenie) wyróżniamy: służebności gruntów wiejskich ( servitutes praediorum rusticorum ) i służebności gruntów miejskich ( urbanorum ). Pierwsze należały do res mancipi , drugie związane były z zabudową miasta (od pożaru Rzymu po najeździe Gallów w 390 r.p.n.e.). Do służebności wiejskich należały: servitus itineris (prawo drogi - do przekraczania cudzego gruntu pieszo, na koniu albo w lektyce), servitus actus (do przechodu łącznie z pojazdami, pojedynczymi zwierzętami i trzodą), servitus viae (służebność drogi - zakres dwóch powyższych) i servitus aquaeductus (do przeprowadzania wody pitnej, w celach irygacji lub odprowadzania wody, należała do praw wodnych - iura aquarum ). Powyższe należały do najstarszych służebności ( res mancipi ), a zaliczano do nich też: servitus aquae haustu (czerpanie wody) i servitus pecoris pascendi (wypasanie bydła na cudzym gruncie). Do służebności gruntów miejskich należały: servitus altius non tollendi (zakaz budowy dla gruntu służebnego ponad określoną wysokość i należał do prawa światła - iura luminum ), servitus prospiciendi (zakaz wznoszenia konstrukcji, które zasłaniałyby widok z gruntu władnącego), servitus protegendi vel proiciendi (prawo do wejścia konstrukcją budowlaną w słup powietrza nad gruntem sąsiada, zaliczana do praw budowlanych - iura parietum ), servitus tigni immittendi (do wpuszczania belki w mur sąsiada), servitus oneris ferendi (do oparcia konstrukcji budynku), servitus stillicidii
(…)
… obciążonego służebnością (servitutibus civilliter utendum est). § 57. Zastaw (str. 139-141).
Zastaw to prawo rzeczowe ograniczone, przysługujące wierzycielowi na cudzej rzeczy ruchomej dla zabezpieczenia wierzytelności, z pierwszeństwem przed innymi wierzycielami. Jest zatem również prawem akcesoryjnym (istnieje dopóki istnieje wierzytelność). W zastawie występują: dłużnik (zastawca), wierzyciel…
… a kumulatywnym było zobowiązanie solidarne. Mogło ono być bierne (po stronie dłużników - spełnienie świadczenia na rzecz wierzyciela przez jednego z kilku dłużników powodowało wygaśnięcie zobowiązania względem pozostałych) albo czynne (po stronie wierzycieli - spełnienie świadczenia na rzecz jednego z kilku wierzycieli przez dłużnika powodowało wygaśnięcie zobowiazania względem pozostałych). Przy zobowiązaniach solidarnych istniała możliwość regresu czyli roszczenia zwrotnego ale tylko w wypadku, gdy pomiędzy dłużnikami, bądź wierzycielami solidarnymi istniał stosunek wewnętrzny (np. A pożyczył 100 a B pożyczył 200 od C. A zapłacił C 300, uwolniło to A i B od zobowiązania. A może teraz domagać się od B 200 zapłaconych dla C).
§ 64. Skutki niewykonania zobowiązania (str. 153-155).
W przypadku niewykonania…
… od niej świadczenia wzajemnego (obligandi causa), zamiast innego świadczenia (datio in solutum), do którego jest zobowiązana (solvendi causa). Wierzyciel pozbawiony pieniędzy mógł swoją wierzytelność sprzedać, jeśli było to zgodne z prawem i czynność taką nazywano przelewem. Przelew lub cesja to przeniesienie wierzytelności z dotychczasowego wierzyciela (cedenta) na drugą osobę (cesjonariusza) mocą zawartej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)