Praska „Wiosna”
Temat nr 50
sytuacja w Pradze była gorąca po brutalnym stłumieniu przez władzę demonstracji studenckich na jesieni 1967 roku
narastała krytyka konserwatywnego komunizmu uprawianego przez kierownictwo Komunistycznej Partii Czech, na której czele od śmierci Klementa Gottwlada stał przywódca partyjnego „betonu” - Antonin Novotny
4 I 1968 - na czele partii staje Aleksander Dubcek, liberał i zwolennik zmian przeprowadzanych pod hasłem „socjalizm z ludzką twarzą” - Antonin Novotny pozostał na stanowisku prezydenta
w całym kraju zaczynały panować tendencje demokratyczne, co nieco zaniepokoiło Kreml
władze w Moskwie ostrzegły Dubceka, by nie przekroczył określonych granic i uważał na możliwość wybuchu kontrrewolucji
postępowały zmiany demokratyczne - w IV 1968 roku KPCz założył możliwość istnienia niezależnych stronnictw politycznych i organizacji społecznych, ograniczenia cenzury i liberalizacji życia w kraju
wobec możliwości utraty wpływów w Czechosłowacji w Warszawie zgromadzili się w VII 1968 roku Gomułka, Breżniew, Kadar, Ulbricht i Żiwkow, którzy wysłali do przywódców Czechosłowacji list, w którym ostrzegali przed tolerowaniem wrogów socjalizmu
w międzyczasie Antonina Novotnego na stanowisku prezydenta zastąpił Karel Svoboda
list spowodował konsolidację społeczeństwa czechosłowackiego i przygotowania do obrony już ustanowionych wartości demokratycznych
w obliczu realnej groźby odłączenia się Czechosłowacji od obozu sowieckiego w nocy 20/21 VIII 1968 wojska ZSRR, Polski, Węgier, Bułgarii i NRD wkroczyły na terytorium Czechosłowacji
prezydent Svoboda wydał wojsku rozkaz pozostania w koszarach, dzięki czemu uniknięto rozlewu krwi
wojska interwencyjne szybko objęły kontrolę nad całym państwem, aresztując działaczy demokratycznych i opozycję
po paru dniach Kreml przystąpił do rozmów ze Svobodą, Dubcekiem i innymi działaczami - ostatecznie wszystkich ich pozostawiono na zajmowanych stanowiskach, ale faktycznie pozbawiono władzy
wojska interwencyjne wycofały się w kraju późną jesienią 1968 roku, pozostały jedynie, na dłużej, wojska radzieckie
w pierwszych dniach po inwazji władze pozostawiły otwartą zachodnią granicę, przez co umożliwiły emigrację wszystkim opozycjonistom i niezadowolonym, pozbywając się ich tym samym z kraju
państwa zachodnie potępiły agresję wojsk Układu Warszawskiego, nie podejmując żadnych działań poza tym
w ciągu następnych tygodni komuniści opanowali sytuację w kraju, miejsce Dubceka na stanowisku przewodniczącego KPCz zajął lojalny wobec Moskwy Gustav Husak, a w kraju rozpętano nagonkę i akcje represyjne wobec ludzi zaangażowanych w demokratyzację Czechosłowacji
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)