Późniejsze szkoły filozoficzne odwoływały się do Sokratesa, Platona lub Arystotelesa. Poszukiwano szczęścia mimo działalności państwa. Wcześniej mieszkańcy utożsamiali się z państwem. Po Arystotelesie zaistniał nowy typ państwa - Aleksander Wielki stworzył imperium wykraczające poza wyobraźnię mieszkańców Grecji, nie mieli kontaktu z władzą. Państwo ustanawiało prawa, z którymi obywatele się czasem ni zgadzali, stało się wrogą instytucją.
1. Szkoła cyników założona przez ANTYSTENESA z Aten (był uczniem Sokratesa i do niego się odwoływał). Cnota - najwyższe i jedyne dobro, wszystko inne jest nieważne - nawet wiedza (wbrew Sokratesowi). Tylko cnota jest zgodna z naturą, dokonania ludzi - prawa i normy - są sprzeczne z naturą i powinny być zlikwidowane. Przede wszystkim powinny być zlikwidowane państwa - kosmopolityzm - usunięcie granic, świat - jedno państwo. Ludzie są równi. Cnota w jego założeniu to obojętność dla pozornych dóbr i niezależność od losu (negatywna definicja).
Szkołę tę nazwano szkołą cyników. Pochodzenie tej nazwy nie jest jednoznaczne. Antystenes wykładał w pobliżu gimnazjum - kynostarges, ich nietypowe zachowanie - ignorowanie nnorm (kynos - psy).
Współcześnie słowo cynik wywodzi się od nazwy tej szkoły i oznacza człowieka, który kwestionuje, neguje normy i zasady.
Cynicy odrzucali to, co w społeczeństwie stanowiło wartość - majątek i sławę. Zarzucano Antystenesowi, że głosi taki pogląd, gdyż sam nic nie ma. Później pojawili się cynicy pochodzący z bogatych rodzin.
Najsławniejsi uczniowie Antystenesa:
Diogenes z Synopy - powiadano, iż został wypędzony z Synopy wraz z ojcem, który podrabiał pieniądze. Antystenes nie chciał go za ucznia. Ponieważ nie miał majątku zamieszkał w beczce. Był klasycznym cynikiem - łamał wszelkie normy i zasady.
Krates był najbardziej znanym cynikiem, który pozbył się swego majątku. Większość czasu spędzał na wędrówkach po Grecji, co było dla Greków bardzo nietypowe, bali się oni podróży, w obrębie murów miasta człowiek był pod opieką bogów. Krates odwiedzał domostwa, radził ludziom. Ludzie pisali nad drzwiami `niech zawita dobry duch'. Jeden z uczniów Kratesa miał siostrę, która zapragnęła wyjść za niego za mąż. Jej rodzice prosili Kratesa by jej to wyperswadował, nie odniosło to jednak żadnego skutku, wyrazili więc zgodę na małżeństwo. Hipparchia była pierwszą kobietą filozofem, uczestniczyła w dyskusjach i podróżowała wraz z mężem po Grecji. 2. Szkoła stoików - jej założycielem był Zenon z Kition - uczeń Kratesa.
Stoicy stworzyli obszerny system filozofii, stworzyli podstawy logiki. Ich poglądy były mniej skrajne niż cyników.
(…)
…, nie jest jednak powiedziane, że powstanie taki sam świat, prawdopodobieństwo jest niewielkie.
Świat opisywany przez Stoików jest:
- nieograniczony, nieskończony
- harmonijny
- rozumny, logiczny
Najczęściej do tych cech odwołujemy się opisując boga. Według Stoików świat ma boskie cechy, bóg nie jest bytem transcendentnym, wykraczającym poza świat. Bóg i świat to jedno - panteizm.
Etyka Stoików.
Najwyższym i jedynym dobrem…
… jest podobieństw.
Głosili oni skrajny sensualizm - poznajemy tylko przy pomocy zmysłów, nawet swoje stany wewnętrzne, i to jest jedyna pewna wiedza. Przyczyn stanów wewnętrznych nie możemy poznać. Są one albo przyjemne albo przykre. Dążymy do przyjemnych, staramy się unikać przykrych. Najwyższym dobrem jest przyjemność, najgorszym złem - cierpienie. Arystyp był twórcą hedonizmu.
Istnieją tylko przyjemności…
… się rozumnie.
1 - 4 - epikurejski czwórmian szczęścia
Uczniowie Epikura sądzili, że przy pomocy czwórmianu zostały określone wszystkie rzeczy niezbędne do osiągnięcia szczęścia - dobra najwyższego, ze nic już więcej nie można dopowiedzieć. Epikureizm, obok stoicyzmu, cieszył się największym powodzeniem z Rzymie.
4. Szkoła sceptyków - twórcą był Pirron z Elidy.
Twierdził on, iż mylimy się diametralnie…
… sposób filozofowania.
W III w. n.e. powstał nowy system filozoficzny. Plotyn z Aleksandrii - uznawał się za ucznia Platona. Twierdził, że podstawową cechą bytu nie jest trwanie, lecz stawanie się (bardziej jak Heraklit). Uważał, że stawanie się nie wyklucza trwania poprzednich postaci świata. Świat nieustannie wyłania z siebie nowe postaci bytu, każda kolejna jest trochę mniej doskonała niż poprzednia.
Na początku…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)