POWOŻENIE
HISTORIA POWOŻENIA
egipskie płaskorzeźby pochodzące z XI w. p.n.e. koń w zaprzęgu, towarzyszący człowiekowi w uroczystościach, igrzyskach i bojach;
wyścigi zaprzęgów ( kwadryg) podczas olimpiad greckich (od 680 roku p.n.e.) - Zwycięzca otrzymywał wieniec z gałązek drzewa oliwnego i cieszył się niezwykła sławą.
rzymskie wyścigi rydwanów Rodzaje zaprzęgów Jednokonnych
Parokonnych
Czterokonnych
Wielokonnych Rodzaje zaprzęgów Parokonny zaprzęg - zaprzęg dwu koni "w poręcz" - konie obok siebie lub w "lejc" - konie jeden przed drugim, nosi nazwę tandem lub w szydło
Dryja ( starop.) - trzykonny zaprzęg
Random - zaprzęg trzykonny w szydło
Kwadryga - czterokonny, starożytny zaprzęg " w poręcz„
Pięciokonny zaprzęg - charakterystyczny dla stylu węgierskiego; parę dyszlową poprzedza trójka koni w szeregu (w poręcz)
Sześciokonny zaprzęg - zaprzęg trzech par "w lejc" - jedna za drugą. Gdy zaprzęg powożony jest z kozła, wówczas poszczególne pary nazywamy (licząc od powozu): dyszlowa, średnia, lejcowa. Terminologia Koń „odbija” - od dyszla, gdy ustawia się bokiem do zewnętrznego pasa pociągowego z jednoczesnym wsuwaniem nóg pod dyszel
Konie „kładą się” - na dyszel, jeżeli tułowiami pchają się ku dyszlowi albo na dyszel jeden na drugiego
Cug - dobrana i zjeżdżona stawka koni wyjazdowych
Przyprzążka - zaprzęganie dodatkowego konia lub koni do zaprzęgu jednokonnego lub parokonnego Główne rodzaje powozów to: Berlina - zamknięte nadwozie z dwoma siedzeniami naprzeciwko siebie (vis a vis) Coupe - zamknięte nadwozie z jedną ławką (obcięta Berlina) Landauer, lando - nadwozie Berliny z otwieranym na dwie strony dachem Cabriolet - otwarte nadwozie w formie muszli z jednym siedzeniem Dogkart - otwarte kanciaste nadwozie z umieszczoną pod siedzeniem skrzynią na psy Break - wysoki, ciężki kozioł, bez dachu i do tego doczepiona z tyłu długa skrzynia
Dogcart
Amerykan
Basket Bałaguła żydowska, długa fura do przewozu ludzi oraz towarów. Zwykle była ona otwarta, czasem tylko zadaszona brezentem, z szeregiem siedzisk. Pojazd to był bardzo powolny, ale za to tani.
Element charakterystyczny stanowił „napęd na cztery koła”, tzn. zewnętrzne konie orczykowe (w czterokonnym zaprzęgu w poręcz) poprzez przyczepione do tylnej osi postronki tzw. odosy ciągnęły wóz za tylne koła, natomiast konie dyszlowe dawały „przedni napęd”. Ułatwiało to poruszanie się po bezdrożach. Ubiór Obuwie mocne i dobrze obejmujące nogę
(…)
… pospieszno-roboczym, mocny, często nieduży, dobrze kłusujący. Uprząż chomątowa, z dugę (drewniany kabłąk usztywniający połączenie hołobli - dyszelków, chomąta i reszty uprzęży). Chomąto duże, z masywnymi, drewnianymi kleszczynami. Skóra i drewno często zdobione.
ZAPRZĘG W STYLU ŚLĄSKIM Styl obejmujący Dolny i Cieszyński Śląsk oraz częściowo Górny. Wyraźne wpływy stylów zachodnioeuropejskich. Stosowany na wsi i w transporcie miejskim. Występuje w odmianach jedno- i parokonnej, rzadziej spotyka się liczniejsze zaprzęgi. Pojazdy - wozy, bryki, dorożki, platformy (np. do przewozu węgla, piwa), ale i powozy, karety. Konie raczej szlachetne, ale masywne, najlepiej śląskie, oldenburskie. Uprząż chomątowa, kleszczyny drewniane, charakterystyczne, stosunkowo masywne, najczęściej szersze u góry, zdobione…
… pochodzenia polskiego - chomąto drewniane z kleszczynami zakończonym u góry " konikami". W miejsce nagrzbietnika stosuje się pas przezkonny specjalnej konstrukcji, składający się z szerokiego pasa, spoczywającego na grzbiecie konia i podtrzymującego postronki lub pasy pociągowe przy pomocy szerokich wsuwek - ochraniaczy (tzw. obladr) i podpinki pod brzuchem konia. Długi upinacz podogonia łączy chomąto…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)