To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Prawo spadkowe
Spadek - kompleks praw i obowiązków majątkowych zmarłego, które na drodze jednorazowego aktu prawnego przechodziły na nabywcę. Według Gaiusa spadek należał do kategorii rzeczy res incorporales czyli niematerialnych (str. 68). Spadkobranie stanowiło rodzaj sukcesji uniwersalnej - ogół praw, który zlewał się z prawami spadkobiercy. Prawo spadkowe i dziedziczenie poddane było dwojakiemu reżimowi prawnemu - regulowane było przez ius civile lub ius honorarium.
hereditas - sformalizowany sposób dziedziczenia chroniony w oparciu o przepisy prawa cywilnego. Polegał na wprowadzeniu dziedzica w kompleks praw. Odpowiadał własności kwirytarnej.
bonorum possessio - nieformalne nabycie spadku oparte na ius honorarium chronione przez interdykty pretorskie. Polegało na wprowadzeniu dziedzica w posiadanie poszczególnych rzeczy z majątku zmarłego. Odpowiadało własności bonitarnej. Bonorum possessor był to dziedzic spadkowy, który wprawdzie formalnie nie nabył jeszcze hereditas ale chroniony był przez pretora.
bonorum possessio sine re - dziedziczenie w oparciu o ochronę pretorską ale władanie spadkiem było prowizoryczne i choć skuteczne wobec osób trzecich, jednak było nieskuteczne wobec heresa (który był formalnym dziedzicem, wiec jego prawa do spadku były silniejsze - wynikały z prawa cywilnego). Zdarzali się czasem nieuczciwi dziedzice cywilni, którzy rugowali dziedziców pretorskich. Antonius Pius w prawie cesarskim rozciągnął na dziedzica pretorskiego skargi podobne do skarg prawa rzeczowego (choć nie będące skargami z ius civile) o skutkach do nich podobnych. Tak bonorum possessio sine re przekształciło się w bonorum possessio cum re.
bonorum possessio cum re - ochrona dziedzica pretorskiego z takim skutkiem, jakby był dziedzicem cywilnym.
Istniała wolność testowania. Spadkobiercą mogła zostać tylko osoba powołana do spadku. Spadkobranie musiało mieć zatem jakiś tytuł. Źródłem powołania do spadku były wola spadkodawcy, prawo cywilne lub pretorskie: powołanie do spadku
wola spadkodawcy ius civile i ius honorarium
dziedziczenie testamentowe przeciwtestamentowe i beztestamentowe testament
dziedziczenie testamentowe - wynikało ze sporządzonego ważnie testamentu. Testament to jednostronne rozrządzenie ostatniej woli spadkodawcy na wypadek śmierci ustanawiające w sposób imperatywny dziedzica (który musiał być wyraźnie określony) i najczęściej sporządzone w uroczystej formie. Istniała możliwość powołania dziedzica uzupełniającego (obok właściwego) w drodze substitutio heredis na wypadek gdyby dziedzic właściwy nie mógł dziedziczyć. Substitutio heredist miało formy:
(…)
… libripensa, powiernika i 5 świadków. W uroczystych słowach testator zobowiązywał się przenieść majątek na powiernika z zastrzeżeniem, że powiernik przekaże go wskazanemu dziedzicowi. Później powiernik był tylko wykonawcą testamentu a uroczyste zobowiązania spisywano w dokumentach pisanych. Na tej podstawie rozwinął się nowy sposób określania testamentu w prawie pretorskim - testamentum praetorum…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (1)
Anna napisał(a):
2018-06-24 21:40:35
przydatna