Powojenna twórczość dramaturgiczna Październik 1956 - tendencje realistyczne, dydaktyczne tadeusz różewicz antyteatr - nie ma klasycznej akcji, ważna jest cisza, język złożony z wycinków;
laboratorium form nieczystych - przekraczanie granic gatunkowych;
bez początku i końca;
znikoma akcja na rzecz struktury;
przypadkowe wątki;
czytelnik miał się zaangażować. „ Kartoteka” 1960
powstała z osobistych i pokoleniowych doświadczeń autora;
suma doświadczeń: wojny, okupacji sowieckiej i hitlerowskiej, stalinizmu;
pokolenie nostalgiczne, zbiór wartości moralnych w rozsypce, brak hierarchii ważności;
bohaterem jest leżący w łóżku mężczyzna (bierny);
zapis pamięci i wnętrza duchowego bohatera.
poetyka snu, technika collage'u; „ Świadkowie albo nasza mała stabilizacja” 1964
pozbawione fabuły;
sceny nie rozwiązane;
brutalność i nieczułość powojennego świata;
zniszczenie cywilizacyjne, człowieka otacza pustka;
zostały tylko slogany, nie ma idei;
poczucie stabilności okazuje się oszustwem;
niemożność ludzkiego porozumienia się;
bohaterowie mówią do siebie, ale to nie znaczy, że się rozumieją, nic ich nie łączy, może jedynie lęk przed osamotnieniem, godzą się na świat pozornych wartości;
rozmowa dla zabicia czasu, prowizorka egzystencji;
liczy się tylko spokój i komfort moralny. „ Stara kobieta wysiaduje” 1969
powstał z zainteresowania człowiekiem, jego postawami;
obnażanie i kompromitowanie człowieka;
obraz cywilizacji jako śmietniska;
spotęgowana płodność Starej Kobiety zderzona jest z cywilizacyjnym wysypiskiem po zagładzie;
przestrzeń zamknięta - motyw poczekalni, azyl, pozornie estetyczne;
przestrzeń zamknięta - śmietnik;
ludzie są zachłanni, egoistyczni;
Stara Kobieta symbolizuje śmierć, Dziewczyna lekkich obyczajów- życie
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)