To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ĆWICZENIE NR 28
( Dodatek do teorii )
28.2. Zasada pomiaru i układ pomiarowy
Układ do wyznaczania przewodności cieplnej składa się ze źródła ciepła
wykonanego z masywnego mosiężnego (lub miedzianego) bloku P1 ogrzewanego
elektrycznie, mosiężnej (lub miedzianej) płyty P2 będącej odbiornikiem ciepła
i badanej płytki P. Żądaną temperaturę ustawia się za pomocą regulatora
temperatury. Blok P1 oraz płytka badana P i płyta P2 są okrągłe. Blok P1 opiera
się na kołnierzu umocowanym na trzech izolowanych słupkach, na niej położona jest
badana płytka, a następnie płyta P2. W bloku P1 i płycie P2 znajdują się spojenia
termopary podłączonej do miernika temperatury. Różnica potencjałów, jaka
wytworzy się między dwoma spojeniami termopary jest wprost proporcjonalna do
różnicy temperatur T∆ między nimi. Tę różnicę temperatur wskazuje miernik
temperatury. Układ P1 – P – P2 ogrzewa się do momentu ustalenia się temperatury
T1 dolnego bloku P1 i temperatury T2 górnej płyty P2 . Można wówczas przyjąć,
że temperatura dolnej powierzchni badanej płytki P jest równa temperaturze T1
źródła ciepła P1 , a temperatura górnej powierzchni badanej płytki jest równa
temperaturze T2 górnej płyty P2 . W ten sposób ustala się różnica temperatur dolnej
i górnej powierzchni badanej płytki P :
T∆ = T1 – T2 .
P2
T2
P
Miernik temp.
Zasilacz
P1
T1
o
o
Ustalenie się temperatur zachodzi wówczas gdy ilość ciepła przewodzona przez
badaną płytkę jest równa ilości ciepła traconej na skutek promieniowania i konwekcji
przez górną płytę. Aby określić tę ilość ciepła należy wyznaczyć szybkość stygnięcia
górnej płyty w pobliżu różnicy temperatur T∆ (w pobliżu temperatury T2).
W tym celu wyjmuje się badaną płytkę, a płytę P2 należy położyć na bloku P1
i ogrzewać ją do temperatury o kilka stopni wyższej od temperatury T2 .
Następnie płytę P należy położyć na umieszczonej obok podstawce
i wyznaczyć szybkość jej stygnięcia. W jednakowych odstępach czasu mierzy się
temperaturę T2 od T2 + 30 do chwili gdy temperatura górnej płyty będzie równa
T2 - 30 (czyli pomiar T∆ : od T∆ - 30 do T∆ + 30 ). Przebieg chłodzenia należy
przedstawić graficznie odkładając na osi rzędnych różnicę temperatur T∆ , a na osi
odciętych czas t. Z wykresu można określić szybkość stygnięcia :
n = ∆(T∆)/∆t w pobliżu temperatury T2.
1
28.3. Zadania do wykonania
1.
2.
3.
4.
5.
6.
A.
Pomiary
Między źródłem ciepła P1 , a odbiornikiem P2 umieścić badany izolator P.
Ogrzać blok P1 do temperatury w granicach 70 – 80 0C.
Po ustaleniu się temperatury odczytać różnicę temperatur T∆ = T1 – T2 .
Stan równowagi cieplnej jest osiągnięty, jeśli wskazanie miernika
temperatury pozostaje niezmienne przynajmniej w ciągu kilkunastu minut.
Wyjąć badaną płytkę P i położyć odbiornik ciepła P2 bezpośrednio na źródle
ciepła P1 . Ogrzać w ten sposób odbiornik ciepła do temperatury o kilka stopni
(więcej niż 30) wyższej od temperatury T2 , która odpowiada stanowi
równowagi cieplnej.
Płytę P2 umieścić na specjalnej podstawce i zmierzyć szybkość
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)