To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Polityka Zagraniczna II Rzeczypospolitej 1. Polska polityka zagraniczna w pierwszych latach Polityka zagraniczna Polski po pierwszej wojnie światowej była bardzo trudna , gdyż jej położenie między dwoma wielkimi mocarstwami, które rywalizowały ze sobą między sobą, nie było najlepsze . Polacy dążyli do utrzymania systemu wersalskiego. Gwarantował on Polsce istnienie i zdecydowanie osłabiał Niemcy , najgroźniejszego obok Rosji Radzieckiej sąsiada Rzeczypospolitej.
Chociaż od podpisania traktatu ryskiego w mar cu 1921 roku formalnie pomiędzy obu krajami panował pokój, to jednak cały czas na pograniczu trwało napięcie. Władze polskie po pierwszej wojnie światowej podjęły decyzje, ze najważniejszym zadaniem polityki zagranicznej jest obrona statusu quo i umacnianie pozycji Polski na arenie międzynarodowej.
Polska zaczęła szukać sojuszników .
Polska zawarła sojusz z Francją w lutym 1921 roku . Zakładał on współdziałanie polityczne i wojskowe. Z punktu widzenia Francji był on skierowany głównie przeciwko Niemcom, ale znalazł się w nim również zapis o postawie rządu francuskiego w obliczu ewentualnego wybuchu wojny polsko-radzieckiej.
Drugim sojusznikiem Polski została Rumunia ( marzec 1921 ). Podobnie jak Polska obawiająca się sąsiada na wschodzie. Stanowił on, iż w razie ataku radzieckiego na jednego z sygnatariuszy układu drugi pośpieszy z pomocą. Znaczenie tego układu wzrosło szczególnie po niemi ecko-radzieckim traktacie w Rapa llo oraz po wyjątkowo niekorzystnym dla Polski układzie z Locarno z 1925 roku . Jeszcze jedynie Łotwa przychylnie odnosiła się do Polski. Z Czechosłowacją dzielił Polską konflikt o Zaolzie , a z Litwą o Wileńszczyznę. 2. Porażki i sukcesy polskiej dyplomacji w latach 20 Porażki Sukcesy - od 1921 r. Polska staje się sojusznikiem Francji. Niestety następuje klęska polskiej dyplomacji na konferencji w Locarno ( 1925) , podczas której Niemcy zagwarantowali nienaruszalność granic z Belgią i Francja, natomiast takich gwarancji nie uzyskała Polska. Zawiódł nas nasz najważniejszy soju sznik (Francja) ograniczając się jedynie do udzielenia nam gwarancji odnośnie granicy z Niemcami. - 10 lutego 1925 roku rząd Rzeczpospolitej podpisał konkordat ze Stolicą Apostolską. Kościół otrzymał w nim duże przywileje . W zamian państwo polskie uzyskało diecezje dostosowane do granic Rzeczypospolitej, co oznaczało ich akceptację przez Watykan. - w 1926 roku Niemcy zostały przyjęte do Ligi Narodów , a nawet do Rady Narodów, w której o miejsce Polska bezskutecznie zabiegała. 3. Piłsudski zdawał sobie sprawę, że sojusz z Francją coraz bardziej się rozluźnia, a Francja słabnie militarnie. Bezpieczeństwo Polski zależało teraz od poprawnych stosunków z obydwoma wielkimi sąsiadami -
(…)
….
Nie udało się zrealizować lansowanej przez Piłsudskiego koncepcji Międzymorza, czyli sojuszu państw znajdujących się między Bałtykiem a Morzem Czarnym i Adriatyckim, skierowanego przeciw Związkowi Radzieckiemu. Na przeszkodzie stanęły też konflikty polsko-czechosłowackie i polsko-litewski.
4.
Sytuacja w Europie od roku 1935 zaczęła się dość gwałtownie zmieniać. Niemcy pod rządami Hitlera jawnie zaczęły łamać postanowienia traktatu wersalskiego. Niemcy coraz bardziej rośli w siłę i mocarstwa zachodnie w budowaniu potęgi III Rzeszy nie zamierzały przeszkadzać. Od 1935 r. Niemcy posiadali oficjalnie lotnictwo bojowe, rok później wprowadzili powszechną służbę wojskową, a ich armia miała mieć ponad 500 tysięcy żołnierzy, zdemilitaryzowano także Nadrenię, która zgodnie postanowieniami konferencji paryskiej z 1919 r. miała pozostać terytorium pozbawionym garnizonów wojskowych. Niemcy zaczęli też wysuwać roszczenia terytorialne. Bez oporu ze strony mocarstw zachodnich w końcu realizowali te zamierzenia. W 1938 r., przyłączyli litewską Kłajpedę i, co najważniejsze, dokonali przyłączenia Austrii do III Rzeszy, czyli tzw. Anschluss. W październiku tego samego roku zajęli część terytorium Czechosłowacji…
… w polityce zagranicznej, poza tym widział w Polsce sprzymierzeńca w przyszłej wyprawie przeciw ZSRR, który był dla niego wrogiem numer jeden (plan ekspansji na wschód zawarł już w "Mein Kampf"). Pakt o nieagresji z Niemcami podpisano 26 I 1934 r. i miał on obowiązywać przez dziesięć lat.
Najważniejszą zasadą polskiej polityki zagranicznej w latach trzydziestych, sformułowaną przez Piłsudskiego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)