POLITYKA JAKO ZAWÓD I POWOŁANIE.
Państwo jest wspólnota ludzką, która w obrębie określonego terytorium - owo terytorium stanowi jej wyróżnik - rości sobie prawo monopolu na wywieranie prawomocnej przemocy fizycznej. W taki wypadku polityka oznaczałaby dla nas dążenie do udziału we władzy czy to między państwami, czy tez w obrębie państwa między grupami ludzi, jakie ono obejmuje.
państwo to oparty na prawomocnej przemocy stosunek panowania ludzi nad ludźmi. Aby mogło istnieć, ludzie poddani panowaniu musza podporządkować się autorytetowi, jaki przypisują sobie ci, którzy w danym wypadku panują. Istnieją trzy typy uprawomocnienia;
a) tradycyjne - jakie sprawował patriarcha czy też książę patrymonialny dawnego typu.
b) charyzmatyczne - całkowicie osobiste oddanie oraz osobiste zaufanie do objawień, bohaterstwa lub innych właściwości przywódczych jednostki, np. prorok lub w sferze politycznej wódz wojenny, czy tez władca plebiscytowy, wielki demagog i przywódca partii politycznej. Jest tu zakorzeniona idea powołania w najpełniejszej postaci. Oddanie charyzmie proroka czy wodza na wojnie oznacza, że to on uchodzi za wewnętrznie powołanego przewodnika ludzi, że są mu oni posłusznie nie na mocy obyczaju czy ustanowienia, lecz dlatego, że w niego wierzą
c) panowanie na mocy "legalności" na mocy wiary w ważność legalnego ustanowienia i uzasadnionej poprzez racjonalnie utworzone reguły. Jest to panowanie, jakie prawuje nowoczesny "sługa państwa" i wszyscy ci nosiciele władzy, którzy pod tym względem są do niego podobni. Wszystkie porządki państwowe dadzą się podzielić według tego, czy opierają się one na zasadzie, że ów sztab ludzi - urzędników czy innych - których posłuszeństwo władca ma zagwarantowane, ma we własnym posiadaniu środki administracyjne ( np. pieniądze, budynki ), czy też sztab administracyjny jest "oddzielony" od środków administracyjnym w tym samym sensie, w jakim dzisiejszy urzędnik i proletariusz w kapitalistycznym zakładzie 'oddzieleni" są od rzeczowych środków produkcji. Tworzenie nowoczesnego państwa. Rozwój państwa nowoczesnego wszędzie nabiera tempa od momentu, gdy książęta rozpoczynają wywłaszczenie zajmujących podobnie jak oni pozycje samodzielnych, "prywatnych" przedstawicieli władz administracyjnych. Cały ten proces stanowi dokładną paralelę rozwoju zakładu kapitalistycznego, który dokonuje się poprzez stopniowe wywłaszczenie samodzielnych producentów. W dzisiejszym państwie dokonano więc ( należy to do istoty współczesnego państwa ) całkowitego oddzielenia sztabu administracyjnego: urzędników i pracowników administracji, od rzeczowych środków zarządzania.
Nowoczesne państwo jest zinstytucjonalizowanym związkiem panowania, który w obrębie swego terytorium z powodzeniem dążył do monopolizacji prawomocnej przemocy fizycznej jako środka panowania i w tym celu skupił w rękach swych kierowników rzeczowe środki zarządzania; przedtem zaś wywłaszczył wszystkich stanowych funkcjonariuszy o autonomicznych uprawnieniach, którzy korzystali z własnego prawa do rozporządzania tymi środkami i sam zajął ich miejsce poprzez swych najwyższych przedstawicieli.
(…)
… wierszy po to, by zostać politycznym doradca księcia, a przede wszystkim autorem jego politycznych memoriałów. Był to czas rozkwitu szkół humanistycznych i pojawienia się ustanowionych przez książęta profesur.
3) Szlachta dworska. kiedy książętom udało się już wywłaszczyć szlachtę z jej stanowej władzy politycznej, ściągali ją na dwór i wykorzystywali w służbie politycznej i dyplomatycznej.
4) Patrycjat obejmujący drobną szlachtę i miejskich rentierów (twór specyficznie angielski). Utrzymywała ona w swym posiadaniu wszystkie urzędy lokalnej administracji.
5) Wykształcenia na uniwersytetach prawnicy (specyficznie dla Zachodu). Interesy polityczne - relatywnie mała liczba osób zasadniczo zainteresowanych życiem politycznym a więc udziałem we władzy politycznej, werbuje sobie stronników, prezentuje siebie…
…" stronników. Aby byli oni jako aparat użyteczni dla przywódcy, musza być ślepo posłuszni, być machina w amerykańskim sensie, taką, której nie psuje próżność notabli i pretensje do własnych poglądów. Istnieje, więc tylko jeden wybór:
- albo demokracja z przywódcami, ale z "machiną"
- lub demokracja bez przywódców, to znaczy panowanie "polityków zawodowych" bez powołania, bez wewnętrznych, charyzmatycznych walorów, które cechują właśnie przywódcę. Ten drugi przypadek oznacza to, co każda fronda partyjna określa potem zwykle jako panowanie kliki.
Predyspozycje osobiste, jakie powinien posiadać każdy kto wybiera politykę:
NAMIĘTNOŚĆ w sensie rzeczywistości: namiętne oddanie sprawie, Bogu czy demonowi, który jest jej panem. Jednak sama tylko namiętność, nawet najszerzej odczuwana…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)