Europejska Konwencja Praw Człowieka jest tematem referatu z przedmiotu prawa socjalne i ochrona praw człowieka, który prowadził dr Jerzy Solański. Referat składa się z 6 stron zapisanych w formacie doc. W referacie pojawiły się następujące zagadnienia: istota Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, podstawowe prawa człowieka, Unia Europejska wobec konwencji, konwencja w Polsce. Został on napisany na podstawie następujących 4 pozycji: Marek Antoni Nowicki Wokół Konwencji Europejskiej. Komentarz do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, Marek Antoni Nowicki Europejska Konwencja Praw Człowieka. Wybór orzecznictwa, Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, Dziennik Ustaw 1997, NR 78 poz. 483, Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej, Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 2007/C 303/01.
Europejska Konwencja Praw Człowieka
Istota Europejskiej Konwencji Praw Człowieka
Europejska Konwencja Praw Człowieka została sporządzona w Rzymie 4 listopada 1950 roku, a weszła w życie niemalże trzy lata później - 8 września 1953 roku. Jest ona prawdziwą konstytucyjną kartą podstawowych, politycznych i cywilnych praw oraz wolności dla krajów skupionych w Radzie Europy. Dokument ten stanowi wspólną wartość demokracji europejskich. Tworzy zespół kryteriów, którym powinny odpowiadać systemy polityczne, aby można było je uznać za prawdziwie demokratyczne. Dzięki konwencji istnieje obecny europejski porządek prawny w sferze ochrony praw jednostki, który obejmuje tak prawa chronione, jak i mechanizm wprowadzania ich w życie, który jest unikalny na skalę globalną. Od tej strony konwencja prezentuje się jako oryginalne przedsięwzięcie w stosunku do klasycznych koncepcji z dziedziny prawa międzynarodowego. Jest tak przede wszystkim z powodu ponadnarodowej kontroli aktów i działań organów państwa możliwej do podjęcia także przez samych pokrzywdzonych.
Przez lata organy konwencji, Europejska Komisja Praw Człowieka działająca w okresie 1954-1999 oraz Europejski Trybunał Praw Człowieka istniejący od 1959 roku, wraz z Komitetem Ministrów Rady Europy rozstrzygającym o naruszeniu konwencji w sprawach, które nie znalazły się przed Trybunałem oraz nadzorującym wykonanie orzeczeń, rozpatrzyły kilkadziesiąt tysięcy skarg. Tym samym w dużym stopniu zmieniły sposób myślenia i systemy prawne w państwach europejskich. Dziś znacznie lepiej chronią one podstawowe prawa jednostki.
Europejski Trybunał Praw Człowieka jest obecnie jedynym sądem międzynarodowym, do którego dostęp ma każdy pokrzywdzony, jednak po spełnieniu pewnych warunków. Właśnie prawo do skargi jest najważniejszą częścią tego systemu. Trybunał rozpatruje konkretne zarzuty stawiane państwu przez pokrzywdzonych, a ponadto określa standardy w sferze praw człowieka i minimalny poziom ich ochrony, jaki państwa mają obowiązek zapewnić jednostce bez względu na warunki.
Przystąpienie do konwencji oznacza zobowiązanie się państwa do przestrzegania i zagwarantowania praw człowieka i podstawowych jego wolności. A są to:
prawo do życia,
wolność od tortur i innego nieludzkiego traktowania lub karania,
wolność od niewolnictwa i poddaństwa oraz pracy przymusowej lub obowiązkowej,
prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego,
prawo do rzetelnego i publicznego procesu sądowego w sprawach karnych i cywilnych, w rozsądnym terminie,
wolność od karania bez podstawy prawnej,
prawo do poszanowania życia prywatnego, rodzinnego, mieszkania oraz korespondencji,
wolność myśli, sumienia oraz wyznania,
swoboda wypowiedzi oraz wolność prasy,
swoboda s
(…)
… wyboru miejsca zamieszkania, prawo do nauki połączone z obowiązkiem uznania przez państwo prawa rodziców do wychowania i nauczania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami religijnymi i filozoficznymi, organizację wolnych wyborów w rozsądnych odstępach czasu. Zapewniono też minimalne gwarancje prawne dla cudzoziemców w postępowaniu dotyczącym ich wydalenia. Wprowadzono zakaz ponownego sądzenia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)