Danuta Zawadzka w O A. Malczewskim i odludkach stara się umieścić spornych twórców w odpowiednim dla siebie miejscu w historii. Jest to próba wyróżnienia jeszcze jednej generacji: starych ułanów (pokolenie przedmickiewiczowskie, pokolenie klęski 1812 r.) . Zaliczyć do tego pokolenia można Aleksandra Fredrę - 1793, urodzonego przed Mickiewiczem, a także Malczewskiego - również 1793.
Pokolenie literackie (także: generacja literacka ) - pojęcie stosowane w literaturoznawstwie opisujące populację twórców i odbiorców będących w podobnym wieku. Przedstawicieli danego pokolenia, poza metryką, łączą także trzy wspólne cechy: - Wydarzenie społeczne, najczęściej polityczne, z którego wynikło ich wspólne postrzeganie rzeczywistości. Sytuacja taka nazywana jest "przeżyciem pokoleniowym". W historii literatury polskiej XX wieku takimi wydarzeniami były m.in.: odzyskanie niepodległości w 1918 roku, II wojna światowa, odwilż gomułkowska, powstanie Solidarności, stan wojenny oraz zmiana ustroju w 1989 roku. - Wspólna estetyka, spajająca przedstawicieli danego pokolenia, ogłaszana najczęściej w postaci wspólnie sformułowanej poetyki lub jako manifest założonej grupy literackiej. - Opozycyjny stosunek do innych, starszych pokoleń i grup literackich, przede wszystkim do reprezentowanych przez nich poglądów artystycznych i/lub społecznych. Nowe pokolenie literackie posiada własną poetykę, którą promuje m.in. dzięki własnym wydawnictwom i czasopismom. W przeciwieństwie do grupy literackiej tego typu pokolenie nie jest sformalizowane. Do pokolenia literackiego czasami zalicza się także twórców, którzy metrykalnie są starsi od nowych poetów i pisarzy, jednak w pewnym momencie zmienili swoją poetykę czy poglądy artystyczne. W ten sposób ich ewolucja zbiegła się z postulatami artystycznymi nowego pokolenia literackiego. Przykładem zaistnienia takiej sytuacji jest twórczość Leopolda Staffa, zwanego poetą trzech pokoleń. Zjawisko pokolenia literackiego po raz pierwszy uwidoczniło się wyraźnie w okresie romantyzmu. Antoni Potocki w swojej publikacji Polska literatura współczesna (1912) opisał za pomocą tego pojęcia historię literatury, charakteryzując ją przede wszystkim jako występowanie kolejnych generacji twórców, którzy zastępowali poetyki starszych pokoleń nowymi ideami http://pl.wikipedia.org/wiki/Pokolenie_literackie Nazwa ROMANTYZM (teoria Łempickiego) funkcjonowała w wersji odmiennej „romantycyzm” (podobnie jak klasycyzm).
Przejawiała się wtedy moda na mnożenie wyrazów zakończonych na -izm, -yzm.
(…)
… rzeczywistości. Pojawia się pragnienie przebywania w sferze duchów.
Romantyzm to:
przewaga zainteresowań etycznych nad estetycznymi (ballady, Konrad Wallenrod, Grażyna). Silna jest tęsknota do tego, co dobre. Mickiewicz zaczyna od manifestów etycznych - Grażyna, Konrad Wallenrod.
przeświadczenie o niesprawiedliwości świata, katastrofizmie;
bunt przeciw przyjętym regułom, bunt, który zmierza w kierunku wolności (liberalizm);
walka romantyków z klasykami;
indywidualizm (wczesny romantyzm) - Gustaw, Wacław, Konrad Wallenrod, to postaci zbudowane na wzór Giaura;
przedstawiał swoje widzenie świata i rzeczy, subiektywizm w literaturze i sztuce każe postępować z duchem czasu;
chęć dotarcia do głębi bytu;
symbolizm (usymbolicznianie literatury), → od alegorii ku symbolowi;
nie stawianie sztuce żadnych granic w doborze treści;
uznanie wielorakości form literatury i sztuki;
nastawienie wrogie wobec standaryzacji, uniwersalizacji;
wzorowanie się na naturze, natura jako słowo klucz (ona jest nieustandaryzowana, dzika, nieokiełznana);
ucieczka od teraźniejszości, ucieczka w świat utopii;
ciąg pojęć związanych z ruchem, dynamizmem, uwielbienie rozmachu, pędu, skłonność do pochwały tego, co jest silnym działaniem, sztuka…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)