DZIEJE PALESTYNY W OKRESIE ROSNĄCYCH WPŁYWÓW RZYMU Pompejusz wkroczył do Palestyny i przystąpił do oblężenia Jerozolimy. Chciał przerwać wojnę domową dwóch braci: Hirkana i Arystobula. Pompejusz początkowo chciał się opowiedzieć za Arystobulem (młodszy, bardziej energiczny), później jednak opowiedział się za Hirkanem (człowiekiem starszym, powolnym). Dostojnicy Hirkana zdobyli przewagę i umożliwili Rzymianom wejście do Jerozolimy ale zwolennicy Arystobula zamknęli się w twierdzy świątynnej i zaciekle się bronili. Walki trwały 3 miesiące. Pompejusz po 3 miesiącach wszedł do twierdzy, też do świątyni (z ciekawości dotarł do miejsca najświętszego). Wejście tam było zastrzeżone dla najważniejszego kapłana, który mógł tam wchodzić raz do roku, w dniu pojednania. Pompejusz złamał przepisy. Od tego momentu rozpoczyna się okres w Palestynie wzrastających wpływów Rzymu. Na podbitych terenach rzymianie stosowali taką zasadę „dziel i pal” i tutaj Pompejusz też zastosował tą zasadę. Hirkanowi pozostawił godność arcykapłana. Obok niego ustanowił jako ministra i prefekta pałacu Antypatra (idumejczyka, który przeprowadził się do Jerozolimy wraz ze swymi synami: Samaelem i Herodem.) Tymczasem Arystobul został zabrany do Rzymu i był prowadzony jako jeniec do Kapitolu. W czasie tryumfalnego wjazdu wodzowie Rzymscy, którzy odnosili jakieś zwycięstwo, wjeżdżali z jeńcami, łupami. Arystobul był najznamienitszym jeńcem. Przebywa od tego czasu w Rzymie. Rzym w tym czasie jest republiką. Do coraz większego znaczenia dochodzą niektórzy wodzowie Rzymscy. W roku 60 trzech takich wodzów zawarło pierwszy Tryumwirat: Cezar, Pompejusz i Krassus. Mieli oni wspólnie się wspierać. Krassus w 58 zginął w walce z Partami na wsch. Cezar otrzymał zadanie podbicia Galii (dzisiejszej Francji). Obiecano mu że jeśli zdobędzie Galię to otrzyma ją w darze. Cezar wyruszył, pokonał Galów, opisał to w swoim dziele i doszedł do sławy. Cezar się zastanawiał czy nie wyruszyć przeciwko Pompejuszowi. W 49 r. p Ch. Cezar przekracza Rubikon i rozpoczyna wojnę z Pompejuszem, w 48 r. zwycięża pod Farfaron na terenie Grecji. Stamtąd Pompejusz uciekł do Egiptu gdzie został zabity. Cezar podejmuje pościg za wojskami Pompejusza i przez Azję Mn. kieruje się również do Egiptu. Tutaj Cezar wmieszał się w spór dynastyczny pomiędzy Ptolemeuszem XIII a jego siostrą Kleopatrą. Cezar opowiedział się za Kleopatrą, ale wybucha powstanie ludności egipskiej i Cezar znajduje się w trudnej sytuacji. Z pomocą pośpieszył mu Antypater, który zmusił również Hirkana aby ten. jako arcykapłan polecił żydom mieszkającym w Egipcie by wspierali Cezara. Cezar był bardzo wdzięczny Antypatrowi. Odtąd zaczyna się bardzo przychylna polityka Cezara wobec Żydów. Cezar zatwierdził Hirkana, nadal mu tytuł Etnarchy, zwierzchnika narodów, a Antypater otrzymał obywatelstwo Rzymskie i nominacje na prokuratora. Dwaj jego synowie zostają namiestnikami prowincji (Fazael - Judei, Herod - Galilei) w 47 p. Ch. Herod ma wtedy zaledwie 25 lat, ale jest człowiekiem ambitnym i odpowiednim do przejęcia władzy. Herod rozprawia się z bandami, które grasowały na terenie Galilei. Został wezwany przez sanchedryn, by przybył do Jerozolimy i tłumaczył się ze swojego postępowania. Zapamiętał to sobie Herod i przyjdzie czas że się zemści na członkach sanchedrynu. Walka pomiędzy zwolennikami Cezara i Pompejusza toczyła się też w prowincjach (m.in. Syrii). Antypater i Herod starają się zawsze wykorzystać sytuację i wzmocnić własną pozycję. W marcu 44
(…)
… udali się do głównej siedziby Partów w Galilei. Herod przewidywał tutaj zasadzkę i zbiegł z Jerozolimy do twierdzy Masada nad Morzem Martwym. Tam Herod pozostawił swoją żonę oraz skarby, a sam udał się do Rzymu szukać pomocy. Fazael nie czekając na cios Antygona sam zadał sobie śmierć rozbijając głowę o ścianę. Hirkan z kolei upadł na kolana przed Antygonem prosząc go o litość, a wówczas, jak podaje…
… tereny Oktawiana. Herod - ten Herod, w czasach których urodził się Jezus Chrystus. Herod gardził poddanymi ale nie ranił religijnych uczuć żydowskich, wiele zyskał przez rozbudowę świątyni Jerozolimskiej. Był wielkim budowniczym. Zbudował też świątynie pogańskie w Samarii, Cezarei i innych miejscach. Założył nowe miasta: Cezarea, Antypatris, Hieroneion, Agryppeję, Hesedon. Rozbudowywał i umacniał…
… religijnych nie chciał się jednak mieszać, nigdy nie wszedł do świątyni Jerozolimskiej, którą rozbudowywał. Prawie wszystkie monety bite przez niego nie posiadają wizerunku istot żyjących. Naród żydowski obarczał Herod wysokimi grzywnami i podatkami. Prowadził dwór z wielkim przepychem na co też potrzebne były pieniądze. Herod był jednym z najstarszych zbrodniarzy jakich zna historia. Był okrutny…
… przez częste nadużycia. Kojarzono ze sobą terminy celnik = grzesznik.
Przywileje Żydów :
nie dotyczył obowiązek oddawania boskiej czci cesarzowi
zwolnieni byli od służby wojskowych
nie wolno było ich wzywać do sądu w szabat ani w żadne święta
na terenie Palestyny nie wolno było przechodzić z rozwiniętymi sztandarami
Żydzi mieli prawo zabić każdego cudzoziemca, który przybyłby na teren świątyni Jerozolimskiej…
… za pośrednictwem legata), później powstały prowincje prokuratorskie (zarządzał prokurator). Prokurator w Judei i Samarii otrzymywał władzę ustawodawczą i sądowniczą, a także obowiązek ściągania podatku. Posiadał także prawo wydawania wyroków śmierci. Prokurator miał do dyspozycji siły wojskowe.(5 kohort piechoty i 1 kohortę kawalerii - 500 żołnierzy). Siły stworzone z miejscowej ludności. W razie trudności musiał…
… nimi jako tymi, którzy nie zachowują przepisów prawa) , uczeni w piśmie (kasta pochodząca najczęściej z faryzeuszy; wyjaśniali PŚ), saduceusze (kapłani z bogatych rodów i arystokracja świecka; wierzyli tylko w to, co podała Tora; odrzucali wiarę w życie pozagrobowe i zmartwychwstanie ciał, odrzucali istnienie Aniołów - 135- 134 p. Chr. ), esseńczycy. (tworzyli sektę religijną powstałą w czasach machabejskich…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)