Organizacja montażu wybranych rodzajów budynków
Organizacja montażu zależy od wielu czynników, takich jak:
— rodzaj budynku (jego rozległość i wysokość),
— konstrukcja budynku,
— rodzaj złączy między prefabrykatami,
— rodzaj stosowanego sprzętu montażowego,
— czas przeznaczony na montaż.
Rozległe budynki jednokondygnacyjne, jedno-i wielonawowe hale przemysłowe montuje się zazwyczaj żurawiem jezdniowym. Hale z żelbetowych elementów prefabrykowanych można montować albo metodą rozdzielczą, albo kombinowaną. W metodzie rozdzielczej do zmontowania całości hali potrzeba czterech lub pięciu przejazdów żurawia. W metodzie kombinowanej liczba przejazdów zmniejsza się, ponieważ zazwyczaj dźwigary, płyty dachowe, a czasem i płyty ścienne montuje się w czasie jednego przejazdu. Jeżeli na budowie pracuje jeden żuraw, to trzeba nim montować zarówno elementy o dużej, jak i o niewielkiej masie, co zmniejsza stopień jego wykorzystania. Przy metodzie rozdzielczej halę można montować dwoma żurawiami pracującymi równomiernie w bezpiecznej odległości od siebie. Żurawiem o większym udźwigu montuje się wówczas słupy, belki podwalinowe, belki podsuwnicowe i dźwigary, a drugą maszyną płyty dachowe i ścienne. Przy montażu hal podstawowym elementem decyzyjnym jest przyjęcie drogi poruszania się żurawia w czasie montażu. Może on poruszać się wzdłuż zewnętrznych ścian hali (z jednej lub dwóch stron) lub wewnątrz poszczególnych naw (rys. 10.35), przeważnie wzdłuż nich, choć czasem korzystny może okazać się ruch żurawia w poprzek naw. Budynki wielokondygnacyjne montuje się w naszych warunkach prawie wyłącznie żurawiami wieżowymi. Ich pracę można zorganizować wg następujących schematów poruszania się maszyn:
— jednostronnie (rys. 10.36a),
— dwustronnie jednym żurawiem (rys. 10.36b),
— dwustronnie dwoma żurawiami (rys. 10.36c),
— czołowo z wjazdem żurawia w środkowy trakt budynku lub czołowo-bocznie (przy budynkach szkieletowych) (rys. 10.36d). Budynki wielokondygnacyjne dzieli się zazwyczaj na działki montażowe, czyli wyodrębnione części rzutu budynku, na których wszystkie elementy pionowe można ustawić w ciągu jednej zmiany roboczej. Na działkach montażowych w budynkach wielkopłytowych najczęściej montuje się kolejno: elementy pionowe (ściany zewnętrzne, wewnętrzne działowe, elementy wentylacyjne), płyty stropowe. Spoczniki międzypiętrowe i dolne biegi schodowe montuje się podczas ustawiania ścian, a spoczniki kondygnacyjne i górne biegi podczas montażu stropów. Oczywiście w związku z różnymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi występują tu pewne zmiany.
(…)
… klatki schodowej, bloki wentylacyjne,
— w systemie OWT: ściany szczytowe, ściany wewnętrzne poprzeczne i podłużne, belki ściany, bloki wentylacyjne i spalinowe, ścianki działowe, płyty stropowe, elementy klatek schodowych.
W budynkach szkieletowych o połączeniach spawanych (system SBO i ZSBO) ogólna kolej ność montażu jest następująca: słupy zewnętrzne i wewnętrzne, rygle, prefabrykowane ściany szczytowe i wewnętrzne, nadproża ścian szczytowych i podłużnych, pasy podokienne trój-warstwowe (o ile występują), dolne warstwy bloków wentylacyjnych, filarki międzyokienne, płyty stropowe, górne warstwy bloków wentylacyjnych, elementy klatki schodowej. W systemach o monolitycznych połączeniach slupów (BWP-71) na szczególną uwagę zasługuje fakt, że ze względu na taki charakter połączeń słupy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)