PRASA SENSACYJNA Czynniki wpływające na rozwój: Rozwój kultury masowej (ilustracyjnej); Re-definicja kultury poprzez rozwój rozrywki; Pierwsze w Polsce pismo sensacyjne: Ilustrowany Kurier Codzienny (dziennik ogólnopolski) Trzy koncerny prasy sensacyjnej: 1. środowisko krakowskie Ilustrowanego Kuriera Codziennego; 2. Koncern prasy czerwonej (środowisko warszawskie) - czerwone, dlatego, że był to kolor rozpoznawczy głównego tytułu (bez odniesień politycznych); 3. Republika (środowisko łódzkie). Jeden duży koncern wydaje jedno, sztandarowe pismo oraz wiele innych, mniejszych, tematycznych. Wielką paletę wydawnictw opracowywała jedna redakcja. Na popularność tego segmentu wpływała również niska cena pism. Gazety należące do tego segmentu często najlepiej omawiały rzeczywistość społeczno-polityczną; Sensacyjność nie dotyczy tematu, ale sposobu przekazu informacji. PRASA PARTYJNA Cele: Utrwalanie światopoglądu czytelnika; Kierowanie wyborami społeczeństwa, podczas wyborów; Początkowo dobrze prosperujący segment prasy partyjnej, zaczyna upadać na korzyść prasy sensacyjnej. Prasa partyjna zaczyna uatrakcyjniać treść i formę wydawnictwa: skrócenie tekstu, powstanie komentarzy, zmiana języka (minimalizacja barier językowych), wprowadzenie gatunków dziennikarskich. Mimo różnych zabiegów segment ten zanika po 1939 roku. W latach 30. XX wieku powstaje sub-segment prasy partyjnej połączonej z prasą sensacyjną. Przekształcanie się sposobu przekazywania informacji partyjnych, dostosowany do czytelnika prasy sensacyjnej - przykład: "ABC". Również Kościół tworzy tematyczne wydawnictwo: Mały dziennik. W sposób sensacyjny ukazuje sprawy polityczne - hasło pisma: "zdrowa sensacja". Pomija sensacje obyczajowe. Pismo staje się najpopularniejszym pismem w Polsce w roku 1939. TYGODNIKI SPOŁECZNO-KULTURALNE Powstałe w poł. XIX w. Wykształcone na skutek wyodrębnienia się klasy średniej. Mało nakładowe. Profilowane. W dwudziestoleciu międzywojennym ten typ prasy rozwija się. W 1924 r. powstaje tygodnik Wiadomości literackie - właściwości pisma kulturalnego, przystępna forma dziennika: nie analiza dzieł, ale podanie informacji o jego istnieniu. W pierwszym numerze miał miejsce wywiad z Stefanem Żeromskim (zaskoczeniem był sam pomysł przeprowadzenia wywiadu z wielkim artystą). W późniejszym czasie zaistniał problem braku materiałów do wypełnienia treści wydania. Z tego powodu dokonuje się ewolucja pisma ku modelowi tradycyjnemu. Pomysłodawca i redaktor: Mieczysław Grydzewski. Pismo nie miało redakcji - redaktor naczelny zamawiał poszczególne teksty - chciał spowodować największą frekwencję nazwisk autorów (dynamika); Stałe felietony pisał Antoni Słonimski. Przemiany w społeczeństwie wymagają kolejne dostosowanie profilu pisma do rzeczywistości: Bezkompromisowe poszerzanie debaty publicznej. Emancypacja kobiet. W II poł. lat 30. XX wieku zmieniały się ciągle warunki polityczne. Powstają ograniczenia wolności wypowiedzi. W prasie, mimo to, rozwija się publicystyka.
(…)
… na formę artykułu, ale koncentrowało się na treści. Redaktorem był Stanisław Piasecki. Stała kolumna: felieton "Ryżowa szczotka", którego ideą było oczyszczenie kultury z naleciałości poza polskich. Cały cykl rozwojowy mediów kończy się w 1939. Na czas wojny zawieszono prasę (pozostaje tylko Przegląd Sportowy). Po 1945 roku powstają nowe wydawnictwa. Sytuacja polityczna narzuca brak kontynuacji wcześniej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)