To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ogólna cyrkulacja atmosfery Jedną z metod badania całej atmosfery jest określenie uśrednionego ruchu atmosfery w ciągu wielu dni. Ten średni ruch nazywa się ogólną cyrkulacją atmosfery. Takie uśrednienie z konieczności prowadzi do wygładzenia wiel u układów cyrkulacji widocznych na codziennych mapach synoptycznych. Daje ono jednak użyteczny punkt wyjścia do badania wielu stałych lub półstałych cech synoptycznych wpływających na pogodę w różnych częściach świata. Uśredniona cyrkulacja w troposferze i dolnej atmosferze Mapy przedstawiające uśrednione ciśnienie na średnim poziomie morza dla stycznia i lipca ukazują, że pas niskiego ciśnienia występuje w okolicach 60 ° szerok ości geograficznej, a pas podwyższonego ciśnienia jest położony w przybliżeniu na 30° szerokości geograficznej. Cechy te występują na obu półkulach i są znane odpowiednio jako niż podbiegunowy oraz wyż podzwrotnikowy. W niskich szerokościach geograficznych jest położony obszar względnie niskiego ciśnienia. Jest to bruzda równikowa. Dokładniejsze badania podbiegunowego pasa niskiego ciśnienia wykazują, że składa się on z kilku komórek. Te ośrod ki niskiego ciśnienia każdej półkuli są w lecie położone bliżej bieguna niż w zimie. Podobnie, cechą charakterystyczną podzwrotnikowego pasa podwyższonego ciśnienia na każdej półkuli jest obecność wielu komórek wysokieg o ciśnienia. Niektóre z nich występują w wyróżnionych miejscach i są zwane antycyklonami quasi-stacjonarnymi. W lecie na każdej półkuli mogą one również poruszać się w stronę bieguna w miarę zbliżania się Słońca do zeni tu. Mapy górne powierzchni izobarycznej 700 hPa przedstawiają układy synoptyczne występujące na wysokości ok. 3 km. Średnie mapy wysokości 700 hPa dla stycznia i lipca wykazują, że układy komórkowe obecne na mapach dolnych nie występują na tym poziomie . Zamiast tego, centrum izolinii niskiego ciśnienia leży na biegunie lub w pobliżu bieguna, a obszary wysokiego ciśnienia są przesunięte w stronę równika w stosunku do podzwrotnikowych wyżów na średnim poziomie morza. Jeśli wiatr wieje wzdłuż równoleżników, to ruch nazywa się przepływem strefowym. W praktyce kierunek wiatru zmienia się w zależności od miejsca, lecz można obliczyć uśrednioną składową wschodnią lub zachodnią wiatru wzdłuż dowolnego równoleżnika. S kładowa taka nazywa się średnim wiatrem strefowym. Środek niżu podbiegunowego na mapie dolnej jest położony w pobliżu 60 ° szerokości geograficznej. W górze jest on
(…)
… prędkość wiatru na średnim przekroju w zimie jest ok. 2-krotnie większa niż w lecie. Tego typu pionowy rozkład
prędkości wiatru wskazuje na obecność prądu strumieniowego. Jest to w rzeczywistości szybki strumień powietrza, skupiony we względnie
wąskim pasie. Światowa Organizacja Meteorologiczna w następujący sposób określa prąd strumieniowy:
“Prąd strumieniowy jest silnym, wąskim prądem skupionym wzdłuż…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)