To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ODNOWIENIE SCHOLASTYKI NA PRZEŁOMIE WIEKÓW XV - XVI Oryginalna, egzystencjalistyczna wizja metafizyki, sformułowana przez Akwinatę, nie została zrozumiana przez jego uczniów i komentatorów. Tomizm i inne kierunki o genezie scholastycznej, uprawiano więc w duchu arystotelizmu, a więc esencjalistycznie. Dwa ośrodki: Hiszpania, Portugalia.
Tomasz de Vio z Gaety (+1534) zwany Kajetanem Był świadomym eklektykiem. Jego interpretacje Tomasza uważano za najlepszą, wzorcową (trwało to do XX wieku).
Franciszek de Vittoria (+1546)
Pracował w Salamance. Dominikanin, zasłużył się wprowadzając Sumę św. Tomasza jako podręcznik do teologii w dydaktyce.
Piotr Fonseca (+1598) Jezuita, zafascynowany Arystotelesem. Ponieważ był bardzo dobrym dydaktykiem i umiał zgromadzić wokół siebie licznych współpracowników; z którymi stworzył wartościowe komentarze do pism Stagiryty.
Koniec wieku XVI przynosi wielki spór jezuitów z dominikanami na temat przeznaczenia. Ten spór zaczął jezuita Luis de Molina (+1600) z Coimbry . Opowiadał się za analizowaniem problemu przeznaczenia na terenie filozofii. Tylko w jej ramach daje się rozstrzygnąć. Przeciwnikiem jego myślenia był Dominik Bamez (+1604) dominikanin, opowiadając się za teologią.
Spór objął zagadnienia wolności woli do łaski, stosunku filozofii do teologii. Łaska jako dar darmo dany przez Boga determinuje nasze przyszłe postępowanie i kierunkuje naszą drogę życiową do zbawienia. Jednak aby ta łaska zadziałała, musi zostać rozpoznana jako „wiedza uwarunkowana”, przyjęta w akcie "wolnej woli" i realizowana czynem.
Tak ujęta relacja: łaska a wolna wola - wywołała duże opory w wielu środowiskach kościelnych. Stały się one szczególnie silne, gdy Molina w 1588 r. w dziele De concordia liberi arbitrii cum divinae gratiae donis przedstawił systematycznie ułożone i logicznie spójne założenia nowej teologii. W opozycji do Moliny stanęli zwłaszcza dominikanie w osobie Ojca Baneza, który mówiąc o Bożym współdziałaniu (podkreślał nadrzędną wolność Boga) z ludzkimi czynnościami jako o „uprzednim fizycznym poruszeniu”.
W latach 1598 - 1607 komisja De auxiliis działająca w Rzymie nie znalazła jednoznacznej drogi wyjścia w tej dyspucie. Spór ten wciąż odżywa w dyskusjach teologicznych. W 1848 roku Benedykt XIV potwierdził wcześniejsze rozstrzygnięcia Pawła V, uznając tak molinizm, jak i banezajanizm (obok propozycji augustyńskiej) za systemy, które mogą z równą swobodą być głoszone na łonie Kościoła katolickiego . Franciszek Suarez (+1617) Jezuita, połączył oba środowiska. Studiował w Salamance, pracował w Coimbrze.
Według niego istnieją tylko byty jednostkowe. Konkrety poznajemy intelektualnie. Ogóły ujmowane są wtórnie. Wnioski płynące z jego nauki:
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)