To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Gatunki dziennikarskie - 30.10.2007
ODMIANY WYWIADU
Ze względu na konstrukcję i osobę respondenta:
a) wywiad montaż
b) wywiad z samym sobą
c) wywiad bez wyodrębnionych pytań
d) wywiad rzeka
STYLISTYKA I TREŚĆ PYTAŃ
Wszystkie te elementy zależą w pierwszej kolejności od adresata. Autor wywiadu musi brać pod uwagę takie elementy jak np. płeć (inna jest stylistyka i tematyka wywiadów w prasie „kobiecej” i „męskiej”. W programach radiowych i telewizyjnych da pań czy np. adresowanych raczej do mężczyzn audycjach motoryzacyjnych.
INNE KRYTERIA ODBIORCY
wiek - inną stylistykę mają wywiady dla ludzi starszych, nastolatków czy dzieci
wykształcenie - wywiady w prasie opinii są bardziej wszechstronne, pogłębione, uwzględniające aspiracje intelektualne odbiorców, w przeciwieństwie do prasy masowej czy programów telewizji i radiostacji komercyjnych, penetrujących świat showbiznesu i tematy sensacyjne.
zawód - wywiady w prasie fachowej mają dość ograniczoną tematykę, operują terminologią często niezrozumiałą dla innych odbiorców.
wyznanie - prasa, audycje i programy religijne publikują wywiady przeznaczone dla szerokiego kręgu odbiorców, które w mniejszym lub większym stopniu nawiązują do sfery sacrum.
zainteresowania - prasa, programy hobbystyczne, czy internetowe strony tematyczne kierują swój przekaz do konkretnych grup, wychodzą naprzeciw ich oczekiwaniom, petryfikują odrębność tych środowisk. Tematyka wywiadów nie wychodzi poza sferę zainteresowań grupy, a język, a nawet żargon tak jak w publikacjach fachowych pozostaje często barierą nie do pokonania dla przeciętnego odbiorcy, np. publikacje........
....
PYTANIA W WYWIADZIE:
Poza sytuacjami spontanicznymi, kiedy kolejność i treść pytań bywa przypadkowa cel wywiadu i jego układ powinny być przedmiotem wcześniejszych przemyśleń.
Dziennikarz może np. wybrać wariant chronologiczny jeśli chce przedstawić sylwetkę swojego rozmówcy, albo problemowy , jeśli zależy mu na poznaniu poglądów respondenta co jest normą w wywiadach typu publicystycznego. Możliwy jest również układ mieszany chronologiczno - problemowy .
Ważną wskazówką warsztatową jest dbałość o spójność pytań, unikanie dygresji czy powtarzania wątków.
W dłuższych formatach wielowątkowych dla całości wypowiedzi istotne są tzw. pytania zwrotne, które pozwalają na podsumowanie rozpatrywanej kwestii i płynne przejście do kolejnego problemu.
Przeciwieństwem pytań zwrotnych są pytania zaskakujące oderwane od toku dyskursu. Tworzą klimat zaskoczenia, są sprawdzianem refleksu osoby udzielającej wywiadu i dynamizują formę.
Zbędne wydają się pytania na które odpowiedź wydaje się oczywista, co zdarza się często w krótkich gorących wywiadach sportowych.
(…)
… postawę nie znającego tematu, stwarza wrażenie zafascynowanego osobowością respondenta i jego wypowiedziami. Pytania są krótkie i rzadkie, dominują długie wypowiedzi. Taka postawa może wynikać zarówno z braku przygotowania i doświadczenia dziennikarza jak i charyzmy oraz społecznej roli osoby udzielającej wywiadu. Taką interakcję nazywa się czasami „wywiadem na kolanach”.
Sytuacja czwarta - partner - ekspert. Dziennikarz staje się równorzędnym partnerem a nawet stroną dominującą, podejmuje polemikę, wykazuje się biegłą znajomością problemu. Sytuacja taka może wynikać z doskonałego przygotowania się do rozmowy lub chęci wykazania przy tym niewiedzy i braku kompetencji odpowiadającego. Dochodzi do naruszenia równowagi w dyskursie na korzyść dziennikarza.
Sytuacja piąta - partner - reprezentant opinii…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)