Obliczanie ciągów sytuacyjnych

8.9. Obliczanie ciągów sytuacyjnych 8.9.1. Poligonizacja jako metoda zakładania osnów poziomych Ciąg poligonowy jest wielobokiem otwartym lub zamkniętym, w którym zostały pomierzone kąty wierzchołkowe i długości boków. Mogą one występować pojedynczo lub tworzyć sieci poligonowe . Ciągi poligonowe pod względem kształtu wieloboków dzielą się na ciągi zamknięte i otwarte . Sieć poligonowa stanowi zespół powiązanych z sobą ciągów poligonowych łączących się w tzw. punktach węzłowych , czyli punktach wspólnych dla kilku ciągów, w których schodzą się co najmniej trzy równorzędne ciągi poligonowe. Ciągi sytuacyjne są ciągami poligonowymi spełniającymi wymagania dokładnościowe przewidziane dla poziomej osnowy pomiarowej. Poligonizacja stanowi metodę i technologię zakładania osnowy poziomej, której punkty zwane punktami poligonowymi, są wierzchołkami wieloboków zamkniętych lub otwartych, w których mierzy się kąty i długości boków. Wyniki tych pomiarów oraz znane współrzędne punktów nawiązania ciągów lub sieci poligonowych umożliwiają określenie współrzędnych X, Y punktów poligonowych.
Dawniej w zależności od długości boków i ciągów oraz dokładności pomiaru rozróżniano: poligonizację techniczną i precyzyjną . Obecnie po wprowadzeniu jednolitej klasyfikacji osnowy poziomej tego podziału już się nie używa. Poligonizacja precyzyjna, zastępująca niegdyś triangulację niższych rzędów, była głównie wykorzystywana do realizowania dokładniejszych sieci osnów szczegółowych. Od poligonizacji technicznej różniła się wysoką dokładnością pomiaru kątów i długości, wydłużonymi bokami poligonowymi oraz obliczeniem współrzędnych punktów poligonowych na drodze wyrównania ścisłego.
Poligonizacja techniczna jest stosowana dla niższej klasy osnowy szczegółowej i osnowy pomiarowej. Do obliczania współrzędnych punktów ciągów sytuacyjnych można wykorzystywać omówione dalej metody przybliżone.
8.9.2. Obliczenie ciągów otwartych, wiszących
W ciągu poligonowym, otwartym wyznaczane punkty poligonowe są jednostronnie lub obustronnie połączone z punktami nawiązania za pośrednictwem elementów nawiązujących: boków i kątów nawiązania. Bok nawiązania (rys. 8.15) jest odcinkiem zawartym pomiędzy punktem nawiązania danego ciągu a najbliższym punktem poligonowym, zaś k ąt nawiązania (rys. 8.15) jest kątem mierzonym na bliższym punkcie nawiązania. Jego jedno ramię stanowi bok nawiązania, zaś drugie ramię - tzw. bok kierunkowy (orientacyjny) utworzony przez punkt nawiązania (wierzchołek tego kąta) i sąsiedni punkt osnowy wyższej klasy lub rzędu w stosunku do danego ciągu poligonowego.
Nawiązanie ciągu poligonowego zawierające obydwa elementy nawiązujące nosi nazwę ... zobacz całą notatkę