Neomonetarystyczna interpretacja krzywej Philipsa

Neomonetarystyczna interpretacja krzywej Philipsa. Neomonetaryści twierdzą, że zmiany ilości pieniądza (np. poprzez płace), decydują o zmianach nominalnego dochodu i cen, ale nie mają wpływu na zmiany realnych wielkości makroekonomicznych jak produkcja i zatrudnienie. Krzywa Philipsa w długim okresie czasu w swej początkowej postaci nie sprawdza się, ponieważ poprzez zwiększanie dochodów, będą wzrastały ceny, będzie rosła inflacja, ale bezrobocie będzie stałe. Ponieważ dla każdego kraju jak twierdzi B. Friedman istnieje naturalna stopa bezrobocia ludzi, którzy nie podejmą pracy zarobkowej z różnych przyczyn. Ułomność rozumowania Philipsa polega na założeniu, że liczą się płace nominalne, a nie realne oraz na zignorowaniu mechanizmu oczekiwań inflacyjnych ze strony pracodawców i przedsiębiorców. Współcześni monetaryści sądzą, że jakiekolwiek próby stymulowania popytu za pośrednictwem powiększania ilości pieniądza w obiegu wywołuje jedynie wzrost inflacji, podczas gdy bezrobocie nadal będzie wahać się wokół swej stopy naturalnej. ... zobacz całą notatkę