To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Biomateriały
Jednym z wielu obszarów potencjalnych zastosowań tworzyw z gradientem właściwości jest przemysł biomedyczny. Ceramika z gradientem porowatości, zaprojektowana na wzór żywej tkanki kostnej może służyć do wytwarzania implantów ortopedycznych w chirurgii kostnej. W literaturze można znaleźć także opisy implantów ortopedycznych wykonanych w układzie hydroksyapatyt/tytan.
Bioaktywny hydroksyapatyt odpowiada za mocne połączenie z tkanką organiczną, zaś tytan stosowany jest w części implantu, w której pożądana jest duża stabilność mechaniczna.
Zastosowanie w medycynie
Dzięki nanotechnologii można by „hodować” sztuczne tkanki i narządy lub pobudzać ich regenerację w organizmie.
Także połączenie sztucznych organów z organizmem wymaga nanotechnologii - np. w przypadku sztucznych oczu czy uszu. Odpowiednie powierzchnie implantów zapobiegną ich odrzuceniu.
Najbardziej chyba spektakularny pomysł to medyczne nanoroboty mogące przenosić tlen wydajniej niż czerwone krwinki, wychwytywać wolne rodniki, niszczyć bakterie i wirusy czy komórki nowotworowe. Miałyby usuwać blaszki miażdżycowe, łączyć zerwane włókna nerwowe czy usuwać zbędny tłuszcz.
Intensywne prace eksperymentalne nad zastosowaniem nanomateriałów w medycynie prowadzone są również w polskich instytutach badawczych.
Być może już niebawem nanocząstki wytworzone w laboratoriach UAMu będą stosowane w farmakoterapii, m. in. Jako środek służący do leczenia osteoporozy.
Współpracujący ze sobą naukowcy z UAM oraz francuskiego Uniwersytetu im. H. Poincare'go w Nancy opracowali metodę syntezy nanocząstek, wewnątrz których zamknięte zostały różnego typu substancje czynne, które wykorzystywane są obecnie w medycynie, m. in. Jako farmakoterapeutyki.
Nanobomby
Nanotechnolodzy z University of Delaware testowali możliwość niszczenia komórek za pomocą nanorurek - wyniki okazały się zaskakująco dobre. Badacze zniszczyli komórki raka piersi, wykorzystując węglowe rurki o średnicy od 1.5 do 4nm.
Najważniejsze jest to, że z tkanki nowotworowej niewiele pozostało, a wybuch nie uszkodził zdrowych komórek.
Eksplozja w nanoskali zachodzi w wyniku odparowania cieczy z wnętrza ogrzewanych światłem rurek. Wprowadzenie intruzów do komórek rakowych też nie jest trudne; cały kłopot polega na tym, że pojedynczy nanoobiekt trudno ogrzać - szybko oddaje ciepło otoczeniu.
Naukowcy ci wpadli na bardzo prosty pomysł - nanorurki muszą być gęsto upakowane. Można wtedy wywołać eksplozję ogrzewając je mało intensywnym, bliskim podczerwieni światłem lasera.
Proces zachodzi szybko i można nim precyzyjnie sterować, inaczej niż w przypadku pojedynczych nanorurek. Najważniejsze, że nanorurki wybuchały w mieszaninie wody, fosforanów i chlorku sodu, czyli w środowisku zbliżonym do występującego w ludzkim ciele.
(…)
….
Nanorurki charakteryzują się właściwościami niezwykłymi w porównaniu z klasycznymi materiałami. Są niezwykle wytrzymałe na rozciąganie (200 razy bardziej niż stal), mają niezwykle wysoką przewodność cieplną. Najciekawsze jednak są właściwości elektryczne nanorurek.
Nanorurki + papier = bateria
Baterie grubości kartki papieru zostały zbudowane przez naukowców ze Stanford University. Rozwiązanie to polega…
… pentagonalnych.
Nanorurki jednościenne występują w kilku odmianach, których chiralność związana jest z wektorem, wzdłuż którego została zwinięta płaszczyzna grafenowa.
2 podstawowe struktury:
- zygzak
- fotel
Struktury nanorurek jednościennych w decydujący sposób wpływają na ich właściwości elektronowe. Nanorurki o strukturze typu fotel to przewodniki, natomiast typ zygzak odznacza się właściwościami…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)