Monizm - pogląd filozoficzny według, którego natura wszelkiego bytu jest jednorodna, istnieje zatem jedna substancja: materialna, bądź duchowa. Monistami byli np.: Tales (arche- zasada), Anaksymenes (arche-powietrze), itp. Monizm sprowadza całą rzeczywistość lub pewną dziedzinę do jednej postaci (zasady). Wariabilizm - teoria powszechnej zmienności, wszystko nieustannie się zmienia, wszechstawanie się wszystkiego. Np. Heraklit ( pante rei ).
W zupełnie innym kierunku poszły analizy i dociekania pitagorejczyków . Związek Pitagorejski nie był zasadniczo związkiem politycznym, lecz etycznym. Przyłączył się do partii arystokratycznej w nadziei, że wraz z nią urzeczywistni swe surowe i konsekwentne zasady. Właściwym jednak podłożem związku były wierzenia religijne . Związek ten jednak zginąłby w zapomnieniu, gdyby nie to, ze jeden ze środków oczyszczania pielęgnował prace naukową. Na pytanie: co jest prozasadą świata? Pitagoras odpowiadał: liczba. Jej to bowiem świat zawdzięcza swój kształt i ład. Pitagorejczycy rozumieli liczbę nie jako abstrakcję, lecz jako przestrzenną wielkość jako realny kształt. Pitagorejczycy przeszli do dualizmu. Obok bezkresu (Anaksymandra) istniała liczba, granica. Świat według Pitagorasa to kosmos-porządek, który składa się z uporządkowanych liczb. W liczbie jest zgromadzone wszystko: bezkres, granica, jakość, jedność, mnogość, światło, ciemność, dobro, zło, itp. Uznając tradycyjnych bogów greckiej kultury Pitagorejczycy przyjmowali jeszcze istnienie czegoś za co, nie może wyjść mysi ludzka, żadna rzeczywistość- jedno, liczba, porządek, proporcja, niesprzeczność. To właśnie powoli prowadziło ich do pojęcia Absolutu. W tym mieściły się wszystkie bóstwa, które według Pitagorejczyków były strażnikami porządku. Pitagoras szuka matematycznego rozumowego wyjaśnienia rzeczywistości- ale to wyjaśnienie nie mieści się w przyrodzie, żywiołach, ale początek rzeczywistości jest w Jedno, które jest poza rzeczywistością przyrody. Antropologia Pitagorejska- człowiek jest układem liczb, w którym dusza jest zjednoczeniem przeciwstawnych pierwiastków ludzkiego ciała. Dusza- liczba ciała. Filozofia według Pitagorejczyków ma pomóc człowiekowi wybrać drogę dobra. Pitagoras wymagał od swoich uczniów, by każdego dnia wieczorem zadawali sobie pytania: co złego dziś zrobiłem?, czego dokonałem?, jaki obowiązek zaniedbałem? Pitagorejczycy zajmowali się duszą i jej przeznaczeniem. Wierzyli w dwoistą naturę człowieka, w samotność, trwałość duszy jej chwilowy tylko związek z ciałem, jej potrzebę oczyszczenia. Litera Pitagorasa- była ona symbolem wytycznej etyki Pitagorasa. Jest to symbol wyboru drogi życia. Człowiek w młodym wieku staje wobec dwóch alternatyw: dobra i zła. Filozofia ma pomóc mu wybrać drogę dobra.
Podczas gdy główny nurt myśli filozoficznej kształtował się w wyraźnej dyskusji z mitologiczno-religijnym tłumaczeniem świata, u początków nauk Pitagorasa i jego uczniów leżą niewątpliwie wierzenia orfickie. Uprawiali oni filozofię w atmosferze religijnych misteriów, których kulminacją było upodobnienie się duszy ludzkiej do boskiego, twórczego umysłu wszechświata Głównym celem szkoły, którą założył Pitagoras nie było zgłębianie natury rzeczy, ale prowadzenie określonego typu życia, mającego na celu oczyszczenie duszy z pierwotnej winy, przerwanie ciągu metempsychotycznych wcieleń i zjednoczenie z boskością. Nauka była właśnie drogą oczyszczenia. Pitagorejczycy skupili uwagę w prowadzonym w swoich szkołach
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)