Mikołaj Sęp Szarzyński, BPS, t. 23, Poezje zebrane, s. 52 _ 72 _ [15.] Do Kasie
-liryka bezpośrednia, podmiot liryczny w 1.os. ("Mam nadzieję...")
-podmiot zwraca się do kobiety, tytułowej Kasi, prawdopodobnie jego ukochanej, która się na niego gniewa, jest obrażona
-podmiot prosi, aby sie więcej na niego nie gniewała; jest on w stanie zrobić wszystko dla polepszenia ich relacji, nawet gotów umrzeć i imię miłości
-niezdrowa relacja bardzo boli podm., on urania nawet "łzy żałosne", ciężko wzdycha, męczy się
[17.] Frasunek do Kasie
-liryka bezpośrednia, podm. 1.os.
-podmiot: człowiek zakochany w Kasi, lecz bez wzajemności
-Kasia została ukazana jako osoba okrutna, która wzgardza podmiotem lirycznym
-mówi o wojnie toczącej się w jego sercu pomiędzy nienawiścią, którą wspomagają rozum i wstyd, oraz miłością, przy której stoją nadzieja oraz zmysł wzroku (odgrywa największą rolę, bowiem dzięki niemu miłość wygrywa)
-chce kochać Kasię za jej charakter i osobowość, a nie za wygląd, robi sobie wyrzuty, że zakochał się w kobiecie tylko ze względu na jej aparycję
-podmiot chce, aby wygrała nienawiść, lecz dzieje się na odwrót
-jest skazany na miłość do Kasi, chociaż wie, że życie z nią lub bez niej będzie męką (nie ma wyboru, każde rozwiązanie jest niekorzystne)
[18.] Fraszka do Kasie
-liryka bezpośrednia, podm. lir. 1. os.
-podmiot pocałował Kasię nagle, "gwałtem", zrobił to z miłości i namiętności; całowanie porównał do słodkiego cukru. Jednakże ten spontaniczny akt namiętności musiał przypłacić wielkim gniewem i złością Kasi ("Ani sparowanie, ani na me prośby |nie chciał przestać twój język łajania i groźby")
-zachowanie ukochanej bardzo zmartwiło i rozczarowało podmiot, dlatego obiecał sobie i jej, że nigdy więcej tego nie zrobi
[19.] Do Anusi
-liryka bezpośrednia, podmiot 1.os., zwraca się do ukochanej ("Moja nadobna dzieweczko, moje kochanie")
-podmiot nie może się doczekać, kiedy ukochana poeie mu o swoich uczuciach do niego
-życie w niepewności jest straszną męką, a cierpienia te potęguje namiętność oraz niespotykana uroda ukochanej
[20.] Do Kasie
-liryka bezpośrednia, podmiot występuje w 1.os.
-podmiot mówi o uczuciu, jakie doznaje, gdy ukochana przestaje się na niego gniewać. Są to radość, nadzieja, wesele w duszy. Odchodzą wtedy takie uczucia jak frasunek (zmartwienie), żal i wątpliwość
-stan przemijania gniewu porównany został do przemijania sztormu na morzu (ulga ukochanego=ulga żeglarza)
-prośba do bogini Wenus, aby czuwała nad miłością kochanków - oddalała zwady, a rozpalała na nowo ogień miłości
(…)
…, stateczna, cnotliwa) żyłaby dalej
-dogmaty chrześcijańskie każą wierzyć, iż panienka jest razem z Jezusem
[14.] Nagrobek jednej pannie
-liryka opisowa
-w opisywanym grobie leży panna niespotykanej urody, której Helena trojańska i bogini Wenus nie dorównywały
-panienka zmarła na febrę
-prośba o zapłakanie nad grobem
[16.] Epitafijum Rzymowi
-liryka zwrotu do adresata - pielgrzyma, o charakterze opisowym…
…) idealnie pasuje do osobowości kobiety, odzwierciedla jej osobowość
-Bóg zabierając Zofię do nieba osierocił polskie plemię i ozdobił polską ziemię
[10.] Pannie Zofijej Kost<cz>ance, wojewodzance sędomierskiej, która pierwej zachowawszy później trzema dnioma niż macocha umarła
-epitafium nagrobkowe
-liryka opisowa
-inwokacja, zwrot do śmierci ("skwapna śmierci")
-to nic, że kobieta umarła, bowiem śmierć nie zabierze pamięci o niej, potomni będą o Zofii pamiętać (porównanie Zofii do lilii wonnej, która nigdy nie zwiędnie)
-w kolejnych zwrotkach podmiotem lirycznym jest Zofia
-historia Zofii: urodziwa, bogata, na narzekała na los (Fortuna), dopóki nie zmarła jej matka, wtedy zaczęła ciężko chorować. Ojciec jej nie chciał, aby córką była sierotą, dlatego ożenił się po raz drugi z kobietą, dobrą i pobożną…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)