To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Historia miasta, sięga kilkunastu wieków przed naszą erą, kiedy to rozwijały się ona na Krecie, w Grecji (polis) czy w Rzymie. Razem jednak z rzymskim imperium upadły jego miasta i miasto w pojęciu ogólnym straciło na znaczeniu, gdyż następne większe skupiska ludności obserwowano dopiero w XIII wieku we Włoszech czy Anglii.
Tak naprawdę jednak miasta zaczęły odzyskiwać swoje znaczenie w XVIII wieku, kiedy to miał miejsce początek rewolucji przemysłowej w Anglii (1750 rok) i dalej rozwijały się, a także powstawały nowe w wieku właśnie XIX.. Warto wspomnieć również, że jednocześnie nastąpił szybki wzrost ludności świata, bowiem w 1830 roku został przekroczony pierwszy miliard w liczbie ludności na świecie.
Przechodząc do tematu właściwego miasta XIX wieku to przede wszystkim miasta przemysłowe. Ponieważ następuje silny rozwój przemysłu w tym okresie, obserwujemy zapotrzebowanie na siłę roboczą w mieście, a co za tym idzie, liczne migracje ludności ze wsi do miasta. W ten sposób powstają dzielnice przemysłowe w miastach istniejących bądź też zupełnie nowe ośrodki miejskie - w miejscu wydobycia surowców mineralnych lub przy dużych zakładach przemysłowych. Przemysł przyjmuje zatem nową funkcję - miastotwórczą.
Pierwotne koncepcje, jeżeli chodzi o przestrzenne rozplanowanie ośrodków przemysłowych, opierały się na układzie regularnym, odznaczały się zatem prostotą. Wyróżniamy dwa, najczęściej spotykane, układy ośrodka przemysłowego:
- zabudowa wokół placu, którego kształt przypominał kwadrat,
- miasto rozwijające się wzdłuż prostej i długiej ulicy, np. Łódź czy Częstochowa. Jednak im dłużej trwał rozwój, a jego tempo było coraz większe, pierwotne koncepcje zagospodarowania osiedli przemysłowych stały się przeżytkiem. W pierwszej fazie industrializacji rozwój miast i dzielnic był niekontrolowany - powstawały obszary chaotycznej zabudowy, a miedzy budynkami mieszkalnymi powstawały fabryki, tworząc tzw. „podwórka - studnie”. Ponieważ komunikacja miejska nie była tak doskonała, jakby ludzie wtedy sobie życzyli, każdy starał się zamieszkać jak najbliżej centrum, śródmieścia, bądź też miejsca pracy. Tam gęstość zaludnienia była naprawdę duża, a im dalej od centrum tym obserwowano coraz biedniejsze dzielnice, o niskim standardzie zabudowy.
Kolejną cechą miast przemysłowych był niemalże całkowity brak zieleni.
Podsumowując część pierwszą referatu przytoczę cechy charakterystyczne dla szybko rozwijających się ośrodków według Janusza Słodczyka:
- przemieszanie różnych funkcji na tym samym terenie
- niski standard robotniczych dzielnic mieszkaniowych
- nadmierne zagęszczenie w centralnych obszarach miasta
(…)
… to:
- zapewnienie mieszkań i pracy rosnącej gwałtownie liczbie ludności
- modernizacja starych dzielnic miast np. Paryż
- zabudowanie obszarów po rozebranych fortyfikacjach np. Wiedeń
- sprawna sieć komunikacyjna w mieście i poza nim
- rozdział dzielnic mieszkaniowych dla robotników od dzielnic klas wyższych
- optymalne rozlokowanie urządzeń związanych z administracją, zaopatrzeniem, komunikacją, produkcją…
… dla szybko rozwijających się ośrodków według Janusza Słodczyka:
- przemieszanie różnych funkcji na tym samym terenie
- niski standard robotniczych dzielnic mieszkaniowych
- nadmierne zagęszczenie w centralnych obszarach miasta
- niedorozwój systemów transportu miejskiego i niewydolność układów komunikacyjnych
Oczywistą sprawą jest, że to wszystko spowodowało szereg problemów - struktura przestrzenno…
… i zamieszkania z infrastrukturą, która zaspokoi wszystkie inne potrzeby człowieka, np. blok mieszkalny Phalanstere o długości 1,2 km, przeznaczony dla 1620 mieszkańców.
Następna koncepcja polega na wprowadzeniu klinów zieleni od przedmieść do śródmieścia. Autorem takiego projektu był T. Fritsch jako koncepcja rozbudowy Wiednia. Kliny miały powstać między dzielnicami, wzdłuż biegnących z centrum arterii…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)