To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Metody oparte na pomiarze napięcia i prądu zgrzewania
Układy, w których wykorzystywany jest pomiar napięcia i prądu zgrzewania, stanowią jedną z najbardziej perspektywicznych grup układów kontrolno-korekcyjnych. Dużą zaletą tych układów jest dostępność i łatwość pomiaru podstawowych wielkości w czasie procesu zgrzewania we wszystkich warunkach produkcyjnych. Opracowane zostały systemy zarówno rejestracyjne, jak i z zamkniętą pętlą sprzężenia, wykorzystywane w procesie kontroli adaptacyjnej. Pomiar energii zgrzewania
Ilość ciepła wytworzonego materiale zgrzewanym podczas zgrzewania oporowego określana jest zależnością: [14]
E = I2 R t k
gdzie: E - energia cieplna wytworzona w materiale wskutek przepływu prądu zgrzewania, I - natężenie prądu zgrzewania, R - rezystancja na drodze przepływu prądu zgrzewania, t - czas przepływu prądu zgrzewania, k - straty wynikające z rozproszenia ciepła.
Rezystancja R mierzona jest stosunkiem U/I, gdzie U - spadek napięcia w materiale zgrzewanym. Działanie systemu polega na porównaniu rzeczywistej, mierzonej energii zgrzewania z dwoma zadanymi uprzednio poziomami, które określają dopuszczalną dolną i górną granicę wprowadzonego ciepła. Opracowany na tej zasadzie układ kontrolny został zweryfikowany w warunkach produkcyjnych. Stwierdzono przydatność układu nie tylko do kontroli procesu zgrzewania punktowego, lecz także garbowego i liniowego. Pomiar rezystancji dynamicznej
W czasie powstawania zgrzeiny występują znaczne zmiany rezystancji materiału zgrzewanego na drodze przepływu prądu. Początkowy spadek rezystancji wynika z odkształcenia plastycznego nierówności na powierzchniach zgrzewanych blach, a więc zwiększenia powierzchni przewodzącej prąd zgrzewania. Wzrastająca rezystancja jest rezultatem nagrzewania blach, a kolejny jej spadek wynika z wyeliminowania rezystancji przejścia między blachami wskutek tworzenia się jądra zgrzeiny, a także jest wynikiem zagłębiania się elektrod w materiał zgrzewany. Zmiany rezystancji przy prawidłowo tworzącej się zgrzeinie są łatwe do przewidzenia, zwłaszcza w początkowej części cyklu zgrzewania. Po stopieniu nierówności na powierzchni styku blach następuje ich nagrzewanie, lecz gdy osiągane są coraz wyższe temperatury zmiany rezystancji stają się coraz bardziej nieregularne i coraz mniejsza jest korelacja z końcową jakością i wytrzymałością złącza. Z tego względu, chociaż krzywe rezystancji dynamicznej mogą być podstawą kontroli jakości zgrzeiny, niepraktyczne i niecelowe są próby stworzenia prostego układu o uniwersalnym zastosowaniu. Tego typu układ powinien zawierać zapisane w pamięci dane i porównywać je z uzyskiwanymi informacjami dla różnych typów materiałów. Jest to możliwe w przypadku zastosowania komputerów mikroprocesorów. Zwykłe, pojedyncze układy elektroniczne przeznaczone są wyłącznie do kontroli przebiegu konkretnego procesu zgrzewania materiału o ściśle określonych własnościach. Jak wykazały badania, niektóre materiały wykazują analogiczny przebieg krzywej rezystancji dynamicznej, jak np. stopy tytanu i stal niskowęglowa.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)