To tylko jedna z 11 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
3. PRZYGOTOWANIE MATERIAŁU DO BADAŃ W MIKROSKOPIE ŚWIETLNYM Każdy preparat mikroskopowy musi spełniać trzy podstawowe warunki: musi być przejrzysty (oglądany jest w świetle przechodzącym), czyli odpowiednio cienki. Grubość preparatu nadającego się do rutynowego mikroskopowania nie powinna przekraczać 20 m, a najlepszą jakość obrazu mikroskopowego uzyskuje się przy preparatach możliwie najcieńszych; powinien być odpowiednio skontrastowany (zabarwiony) w celu zróżnicowania występujących w nim struktur; struktura komórek i tkanek w preparacie winna być jak najbardziej zbliżona do struktury tkanki żywej, gdyż tylko wówczas uzyskane z obrazu mikroskopowego informacje mogą być wiarygodne. Przygotowanie materiału biologicznego do badań mikroskopowych, będące niekiedy długą i skomplikowaną procedurą, podporządkowane jest właśnie tym warunkom. 3.1. Rodzaje preparatów mikroskopowych Do preparatów mikroskopowych sporządzanych z materiałów biologicznych należą: skrawki: uzyskane przez pokrojenie materiału na cienkie "plasterki"; szlify: uzyskane przez zeszlifowanie tkanek twardych (zmineralizowanych) na bardzo cienkie płytki; rozmazy: wykonywane z płynów ustrojowych, w których obecne są wolno zawieszone komórki (krew, punktat szpiku krwiotwórczego, płyn mózgowo-rdzeniowy, płyny wysiękowe), a także z zawiesin komórkowych uzyskanych w badaniach biochemicznych. Kroplę takiego płynu rozprowadza się na szkiełku podstawowym w taki sposób, aby zawarte w nim komórki utworzyły pojedynczą warstwę. W diagnostyce histopatologicznej wykonuje się rozmazy z materiału pobranego ze śluzówek (jama ustna, nosowo-gardłowa, pochwa) oraz z wydzielin (wydzielina oskrzelowa); rozgnioty: uzyskiwane poprzez zgniecenie komórek pomiędzy szkiełkiem podstawowym a nakrywkowym (stosowane jedynie do szczególnych badań, np. analizy chromosomów); odciski narządowe: wykonywane poprzez przekrojenie narządów lub ich fragmentów i odciśnięcie powierzchni przekroju na szkiełku podstawowym. Do szkiełka przywierają komórki luźno związane ze swym otoczeniem; preparaty całościowe (ang. whole mounts ): położone na szkiełko całe fragmenty tkanek lub narządów - zazwyczaj są to wypreparowane warstwy ścian wewnętrznych przewodów (np. warstwa mięśniowa cewy pokarmowej), w których bada się przestrzenny układ włókien
(…)
… się w chemicznie obojętnym roztworze (czynnikiem
utrwalającym są wyłącznie mikrofale);
utrwalenie materiału zanurzonego w utrwalaczu chemicznym;
wstępne utrwalenie chemiczne, a następnie ekspozycja na mikrofale;
wstępna ekspozycja na mikrofale, a następnie utrwalenie chemiczne.
Najdoskonalsze zachowanie struktury (również na poziomie mikroskopu elektronowego)
daje drugi z podanych sposobów.
3.3.4. Chemiczne…
…, czego wynikiem jest ich dodatkowe usieciowanie usztywnienie i wzmocnienie strukturalne, a także zablokowanie aktywnych centrów enzymów.
Przykładowo:
aldehydy
tworzą
wiązania
krzyżowe
pomiędzy
końcowymi
grupami
polipeptydów i białek oraz mostki metylenowe (formaldehyd); sole chromu tworzą mostki typu
-Cr-O-Cr- pomiędzy grupami karboksylowymi i hydroksylowymi, sole rtęci wiążą się z grupami
-SH białek…
… organiczne: benzen, toluen, ksylen, chloroform, itp.
Używając parafiny do utwardzania materiału przed jego skrojeniem wykorzystuje się fakt, iż w
temperaturze pokojowej parafina jest substancją stałą, natomiast po stosunkowo nieznacznym
ogrzaniu przechodzi w stan płynny.
W pierwszym etapie umieszcza się materiał w roztworze płynu pośredniego i parafiny
(1:1) w temperaturze 37°C. Pozwala to na wstępne…
…. Do
najczęściej stosowanych utrwalaczy złożonych należą np.: utrwalacz Bouina (kwas pikrynowy i
formalina), utrwalacz Carnoya (alkohol etylowy, chloroform i kwas octowy), i utrwalacz
Zenkera (sublimat, dwuchromian potasu, kwas octowy, siarczan sodu).
Rozpuszczalnikiem w roztworach utrwalaczy może być woda, bufory o określonym pH i
sile jonowej, a w niektórych przypadkach również alkohole.
Utrwalanie fizyczne polega na oddziaływaniu na materiał mikrofalami lub
promieniowaniem jonizującym.
3.3.3. Metody utrwalania
A. Utrwalanie immersyjne polega na zanurzeniu fragmentu tkanki w utrwalaczu na
pewien okres (od 1 godz. do kilku dni). Jest to najprostszy sposób utrwalania, posiadający jednak
dość istotną wadę. Utrwalacz przenika bowiem do tkanki z zewnątrz z określoną szybkością,
zależną od jego rodzaju…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)