To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Istnieje kilka głównych hipotez wiążących konsumpcję i dochód:
hipoteza dochodu absolutnego (J. M. Keynes, 1936)
wydatki konsumpcyjne (C) zależą od poziomu bieżących dochodów
rozporządzalnych uzyskiwanych przez gospodarstwa domowe (Y); wydatki te
rosną (maleją) wraz ze wzrostem (spadkiem) dochodów, ale ich udział w dochodzie
jest malejący (rosnący), czyli C = c*Y
dochód będący w dyspozycji gospodarstw domowych, przeznaczają one na zakupy
potrzebnych im dóbr i usług (C), a część na zaspokojenie potrzeb przyszłych, tj.
oszczędności (S), czyli: Y = C + S
z tej hipotezy będziemy korzystać
hipoteza dochodu relatywnego (J. S. Duesenberry, 1949)
wielkość wydatków konsumpcyjnych poszczególnych osób nie zależy od ich
dochodu a od standardu życia środowiska, w którym przebywają; człowiek stara
się żyć i wydawać ilość pieniędzy równą ilości, którą wydaje średni przedstawiciel
społeczności, w której funkcjonuje
hipoteza dochodu permanentnego (M. Friedman, 1957)
wydatki konsumpcyjne nie zależą od dochodu bieżącego a raczej od dochodu permanentnego
rozumianego jako przeciętny dochód, który spodziewa się osiągać osoba w trakcie całego życia;
wobec tego tymczasowe zmiany dochodu nie wpływają znacząco na zachowanie konsumpcyjne
jednostek
hipoteza cyklu życia (I. Fisher, R. Harrod, A. Ando, F. Modigliani, 1957)
jednostki przeznaczają na konsumpcję stały ułamek wartości bieżącej (CV) swojego dochodu
uzyskanego na przestrzeni całego życia, czyli C = a*CV[ΣY(t)]
konsument dąży do stabilnego standardu życia materialnego, wyznaczonego przez dochód
permanentny, i temu celowi podporządkowuje on swoje oszczędności - stanowią one różnicę
między poziomem stałej stopy życiowej a wysokością osiąganych dochodów w ciągu życia
poziom dochodów konsumenta ulega zmianom wraz z wiekiem: w młodości ludzie uzyskują zbyt
niskie dochody, aby osiągnąć wysoki standard życia, co zmusza do stałych oszczędności i
zaciągania kredytów; rosnące dochody powoli obniżają poziom oszczędności, gdyż ludzie
spłacają zaciągnięte kredyty, jednak muszą zachować taki poziom oszczędności, który pozwoli im
w wieku emerytalnym, kiedy znowu będą mieć niskie dochody, na życie na swojej stałej stopie
życiowej
Nasz model ~ keynes'owski
Kluczowy czynnik wzrostu: popyt (wydatki)
Cel analizy modelu:
Określenie produktu zapewniającego równowagę w gospodarce
(…)
… otrzymywane od państwa (B)
- podatki bezpośrednie płacone państwu (Td)
(dwa ostatnie czynniki uwzględnimy później)
są to dochody, które mogą być przeznaczone na
wydatki konsumpcyjne (C) lub oszczędności (S);
oszczędności stanowią natomiast źródło finansowania inwestycji (I)
i w stanie równowagi są równe co do wartości: S = IKrańcowa skłonność do konsumpcji
Krańcowa skłonność do konsumpcji (KSK lub MPC…
… (Ca) - nie zależna od poziomu dochodu
KSK = = ΔAD/ Δ Y = ΔC/ Δ Y => C = Ca + KSK * Y
* używamy tu określenia krańcowej skłonności do konsumpcji z dochodu rozporządzalnego (oznaczamy KSK), która w modelu
bez państwa równa jest krańcowej skłonności do konsumpcji z dochodu narodowego (którą będziemy oznaczać później KSK'),
gdyż dochód rozporządzalny (Yr) = dochodowi narodowemu (Y), bo nie ma podatków…
…, więc wszystkie ceny są stałe (sztywne,
lepkie)
Zagregowany popyt jest wielkością planowaną i zależy od wielkości rzeczywistej: dochodu. Mogą zatem wystąpić
nieplanowane zmiany kapitałowe (inwestycji): zmiany zapasów - zatem i oszczędności
Przy stałym poziomie cen w gospodarce występują wolne moce produkcyjne (niewykorzystane czynniki
produkcji: bezrobocie przymusowe), a gospodarka jest na poziomie produktu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)