łazienki królewskie w warszawie - omówienie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 119
Wyświetleń: 987
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
łazienki królewskie w warszawie - omówienie - strona 1 łazienki królewskie w warszawie - omówienie - strona 2 łazienki królewskie w warszawie - omówienie - strona 3

Fragment notatki:

Łazienki, jak każdy chyba wie - znajdują się w Warszawie, a kiedyś były częścią Ujazdowa. Łazienki - to przede wszystkim ucieleśnienie nowej koncepcji rezydencji podmiejskiej. Jej cechą jest nie tylko połączenie architektury z ogrodem - jako wyraz silnego zespolenia człowieka z naturą. Ważne jest przede wszystkim operowanie architekturą o niewielkich rozmiarach, niemal zminiaturyzowaną, rozdzieloną na szereg pawilonów, które pełniły różne funkcje - nie tylko mieszkalne i które były rozmieszczone dość swobodnie w rozległej przestrzeni ogrodowo-parkowej. Przestrzeń ta organizowana była za pomocą wody - sadzawek, kanałów, krętych ścieżek i prostych wytyczonych perspektyw alei, wiązanych wiaduktami, mostkami, chińskimi kioskami, z rzeźbami i pomnikami.
SLAJDY
Główne, najważniejsze obiekty założenia, o których będę mówiła to:
Pałac Ujazdowski
Biały Dom
Pałac Myślewicki
Ermitaż
Wodozbiór
Teatr w Pomarańczarni
Pomnik Jana III Sobieskiego
Amfiteatr Pałac na Wyspie
Nowa Kordegada
Stara Kordegada
Podchorążówka
Belweder
SLAJD.
Tak więc centrum założenia stanowi Pałac Na Wodzie, otoczony dwiema wydłużonymi sadzawkami, tę od strony północnej zamykał most z pomnikiem Jana III Sobieskiego, od strony południowej - Amfiteatr ze sceną na wodzie. Poprzeczna oś pałacu, przedłużona na zachód tzw. Promenadą Królewską, trafia na Biały Domek, a w kierunku wschodnim - w przybliżeniu - na pałac Myślewicki. Nie było to założenie regularne, symetryczno-osiowe, przewagę miały płynne linie alejek i ścieżek, które stanowiły miejsce spacerów, dróżki łączyły poszczególne pawilony, otwierające zmienne perspektywy parku. Było to założenie w modnym stylu angielskim.
SLAJD.
Głównym obiektem, od którego wszystko się zaczęło był Zamek Ujazdowski - znajduje się on na miejscu dawnej osady Jazdów. W połowie XVI wieku do zamku wprowadziła się królowa Bona Sforza, a w pierwszej połowie XVII Zygmunt III Waza, po przeniesieniu stolicy do Warszawy rozbudował pałac i zrobił z niego rezydencję letnią. Po wycofaniu się Szwedów w połowie XVII wieku zamek przeszedł na własność Lubomirskich, którzy do odbudowy zatrudnili Tylmana z Gameren. Rezydencja ujazdowska stwarzała możliwość swobodnego komponowania na wielkiej przestrzeni założenia architektoniczno-parkowego; takich możliwości nie stwarzał „miejski” zamek warszawski. Kolejna przebudowa miała miejsce z inicjatywy Stanisława Augusta Poniatowskiego. Przebudowa ta, prowadzona w latach 1766-1771 przez Fontanę, Merliniego i Moszyńskiego, przy udziale Stanisława Augusta, przerwana została w roku 1788, ponieważ król był niezadowolony z wyników. Większą uwagę poświęcono parkowi i znajdującym się tu budowlom. W ten sposób powstało założenie nazwane później Łazienkami. Z Zamkiem Ujazdowskim związany był tzw. Zwierzyniec - terenów przeznaczonych dawniej na polowania - czyli praktycznie cały teren, o którym mowa.


(…)

…. Dekoracja pokoju podporządkowana była jego przeznaczeniu. Na ścianach znalazły się zachowane do dziś barokowe płaskorzeźby nieznanego sztukatora. 
SLAJD.
Wymienić trzeba Salę Jadalną (znaną m.in. ze słynnych obiadów czwartkowych), ukształtowaną przez Merliniego w latach 1772-1773, a powiększoną 9 lat później, kiedy ozdobiona została dekoracją stiukową. Części, o które sala została powiększona, wyodrębnione…
…  - przedstawiająca Most św. Michała w Rzymie, dwa widoki Placu św. Marka w Wenecji oraz Casino Piusa VI w Watykanie. SLAJD.
Łazienka - jeden z nielicznych, zachowanych XVIII-wiecznych pokoi kąpielowych w Polsce z oryginalnym plafonem przedstawiającym Zefira i Florę, namalowanym również przez Jana Bogumiła Plerscha.
SLAJD.
Biały dom - również prawdopodobnie zaprojektowany przez Merliniego, i tak jak w przypadku…
…, pierwszy prezydent Rzeczypospolitej Polski. Budynek powstał w latach trzydziestych XIX wieku i przeznaczony był zapewne na mieszkania dla kantonistów lub wyższych wojskowych. Jest jednopiętrowy, w fasadzie ozdobiony okrągłymi płycinami, zaś od tyłu zawiera wydatny, trójbocznie zamknięty ryzalit. Sprawia wrażenie budynku willowego. Nieznany jest autor projektu, może był nim Józef Boretti lub Andrzej…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz