To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wydział
Dzień/godz.
Czwartek 17.15-20.00
Nr zespołu
Chemia
Data
01.04.2010
23
Nazwisko i Imię
Ocena z przygotowania
Ocena ze sprawozdania
Ocena
Małgorzata Czyżewska
Dominik Wiącek
Zuzanna Włoczewska
Prowadzący:
Rafał Kościesza
Podpis
prowadzącego
Ćw. Nr C35 Pomiar długości fali za pomocą siatki dyfrakcyjnej i spektrometru
Opis ćwiczenia:
Wykorzystane przyrządy:
Lampa sodowa
Lampa neonowa
Siatka dyfrakcyjna
Spektrometr
Wykonanie ćwiczenia:
Po serii złożonych i skomplikowanych czynności, takich jak identyfikacja urządzenia, którym był spektrometr, i zapoznaniem się z jego przeznaczeniem przystąpiliśmy do wykonywania ćwiczenia.
a.)
Włączyliśmy lampę sodową
Po wielu nieudanych próbach wypoziomowaliśmy stolik spektrometru i umieściliśmy na nim siatkę dyfrakcyjną, prostopadle do wiązki światła pochodzącej z lampy sodowej.
Zawęziliśmy szczelinę w kolimatorze i wyregulowaliśmy ostrość tak, aby jej brzegi były wyraźne
Przy położeniu lunety na jednej linii z kolimatorem i wychodzącą z niego wiązką światła namierzyliśmy pierwszy prążek, pamiętając aby środek szerokości jego obrazu przechodził przez skrzyżowanie pajęczych nici w obiektywie.
Dokonaliśmy pierwszego pomiaru odczytując odpowiednią wartość na noniuszu. Względem położenia tego prążka dokonywaliśmy pomiarów kątów ugięcia kolejnych prążków.
Odchylając lunetę w lewą stronę znaleźliśmy kolejny prążek dyfrakcyjny. Dbając o to, aby środek jego obrazu pokrywał się ze skrzyżowaniem linii w wizjerze, odczytaliśmy kąt ugięcia prążka.
W podobny sposób postąpiliśmy z następnym prążkiem dyfrakcyjnym, zwiększając kąt odchylenia lunety.
Po znalezieniu dwóch prążków po lewej stronie przystąpiliśmy do poszukiwań analogicznych prążków z prawej strony. Według wykorzystanego już schematu zanotowaliśmy kąty ich ugięć.
Na podstawie dokonanych pomiarów wyznaczyliśmy stałą siatki dyfrakcyjnej
Korzystając z odpowiedniego wzoru i zanotowanych obserwacji obliczyliśmy zdolność rozdzielczą siatki dyfrakcyjnej oraz liczbę szczelin biorących udział w interferencji.
(…)
… do prążka rzędu 0, w tabeli występuje jako Δ.
Wartości błędów stałej siatki obliczyliśmy korzystając z metody różniczki zupełnej: gdzie:
λ=589,3nm
Δ α=0,00057[radianów], co odpowiada 2`
m i α - zmienne
d1(α)=2,69nm
d2(α)=1,04nm
d3(α)=2,64nm
d4(α)=1,10nm
Z obliczonych wartości stałej siatki i ich wartości błędów wyznaczyliśmy średnią wartość stałej siatki oraz średnią wartość błędu tej stałej, otrzymując…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)