Kurs programowania w C cz. 81

Rozdział 14 Czytanie i pisanie do plików Pojęcie pliku Na początku dobrze by było, abyś dowiedział się, czym jest plik. Odpowiedni  ar- tykuł  dostępny jest w Wikipedii. Najprościej mówiąc, plik to pewne dane zapisane na dysku. Identyfikacja pliku Każdy z nas, korzystając na co dzień z komputera przyzwyczaił się do tego, że plik ma określoną nazwę. Jednak w pisaniu programu posługiwanie się całą nazwą niosło by ze sobą co najmniej dwa problemy: • pamięciożerność — przechowywanie całego (czasami nawet 255-bajtowego łań- cucha) zajmuje niepotrzebnie pamięć • ryzyko błędów (owe błędy szerzej omówione zostały w rozdziale  Napisy) Aby uprościć korzystanie z plików programiści wpadli na pomysł, aby identyfi- katorem pliku stała się liczba. Dzięki temu kod programu stał się czytelniejszy oraz wyeliminowano konieczność ciągłego korzystania z łańcuchów. Jednak sam plik nadal jest identyfikowany po swojej nazwie. Aby “przetworzyć” nazwę pliku na odpowiednią liczbę korzystamy z funkcji  open  lub  fopen.  Różnica wyjaśniona jest poniżej. Podstawowa obsługa plików Istnieją dwie metody obsługi czytania i pisania do plików: wysoko- i niskopoziomo- wa. Nazwy funkcji z pierwszej grupy zaczynają się od litery “f” (np. fopen(), fread(), fclose()), a identyfikatorem pliku jest  wskaźnik  na  strukturę  typu FILE. Owa struktura to pewna grupa zmiennych, która przechowuje dane o danym pliku â€” jak na przykład aktualną pozycję w nim. Szczegółami nie musisz się przejmować, funkcje biblioteki standardowej same zajmują się wykorzystaniem struktury FILE, programista może więc zapomnieć, czym tak naprawdę jest struktura FILE i traktować taką zmienną ja- ko â€œuchwyt”, identyfikator pliku. Druga grupa to funkcje typu read(), open(), write() i close(). Podstawowym identyfikatorem pliku jest liczba całkowita, która jednoznacznie 97 ... zobacz całą notatkę