Kurs programowania w C cz. 53

FUNKCJA PUTS 67 (bez przejścia do nowej linii). Na liście argumentów możemy mieszać ze sobą zmienne różnych typów, liczby, napisy itp. w dowolnej liczbie. Funkcja printf przyjmie ich tyle, ile tylko napiszemy. Należy uważać, by nie pomylić się w formatowaniu: int i = 5; printf("%i %s %i", 5, 4, "napis"); /* powinno być: "%i %i %s" */ Przy włączeniu ostrzeżeń (opcja -Wall lub -Wformat w  GCC)  kompilator powinien nas ostrzec, gdy format nie odpowiada podanym elementom. Najczęstsze użycie printf(): • printf(%i, i); gdy i jest typu int; zamiast %i można użyć %d • printf(%f, i); gdy i jest typu float lub double • printf(%c, i); gdy i jest typu char (i chcemy wydrukować znak) • printf(%s, i); gdy i jest napisem (typu char*) Funkcja printf() nie jest Å¼adną specjalną konstrukcją języka i Å‚ańcuch formatujący może być podany jako zmienna. W związku z tym możliwa jest np. taka konstrukcja: #include  int main(void) { char buf[100]; scanf("%99s", buf); /* funkcja wczytuje tekst do tablicy buf */ printf(buf); return 0; } Program wczytuje tekst, a następnie wypisuje go. Jednak ponieważ znak procentu jest traktowany w specjalny sposób, toteż jeżeli na wejściu pojawi się ciąg znaków zawierający ten znak mogą się stać różne dziwne rzeczy. Między innymi z tego powo- du w takich sytuacjach lepiej używać funkcji puts() lub fputs() opisanych niżej lub wywołania: printf(%s, zmienna);. Więcej o funkcji printf() Funkcja puts Funkcja puts() przyjmuje jako swój argument ciąg znaków, który następnie bez- myślnie wypisuje na ekran kończąc go znakiem przejścia do nowej linii. W ten sposób, nasz pierwszy program mogli byśmy napisać w ten sposób: #include  int main(void) { puts("Hello world!"); return 0; } ... zobacz całą notatkę