Rozdział 10 Podstawowe procedury wejścia i wyjścia Wejście/wyjście Komputer byłby całkowicie bezużyteczny, gdyby użytkownik nie mógł się z nim porozumieć (tj. wprowadzić danych lub otrzymać wyników pracy programu). Programy komputerowe służą w największym uproszczeniu do obróbki danych — więc muszą te dane jakoś od nas otrzymać, przetworzyć i przekazać nam wynik. Takie wczytywanie i “wyrzucanie” danych w terminologii komputerowej nazywamy wejściem ( input ) i wyjściem ( output ). Bardzo często mówi się o wejściu i wyjściu danych łącznie — input/output , albo po prostu I/O . W C do komunikacji z użytkownikiem służą odpowiednie funkcje . Zresztą, do wie- lu zadań w C służą funkcje. Używając funkcji, nie musimy wiedzieć, w jaki sposób komputer wykonuje jakieś zadanie, interesuje nas tylko to, co ta funkcja robi. Funkcje niejako “wykonują za nas część pracy”, ponieważ nie musimy pisać być może dziesią- tek linijek kodu, żeby np. wypisać tekst na ekranie (wbrew pozorom — kod funkcji wyświetlającej tekst na ekranie jest dość skomplikowany). Jeszcze taka uwaga — gdy piszemy o jakiejś funkcji, zazwyczaj podając jej nazwę dopisujemy na końcu nawias: printf() scanf() żeby było jasne, że chodzi o funkcję, a nie o coś innego. Wyżej wymienione funkcje to jedne z najczęściej używanych funkcji w C — pierwsza służy do wypisywania danych na ekran, natomiast druga do wczytywania danych z klawiatu ry1. 1W zasadzie standard C nie definiuje czegoś takiego jak ekran i klawiatura — mowa w nim o standardowym wyjściu i standardowym wejściu . Zazwyczaj jest to właśnie ekran i klawiatura, ale nie zawsze. W szczególności użytkownicy Linuksa lub innych systemów uniksowych mogą być przyzwy- czajeniu do przekierowania wejścia/wyjścia z/do pliku czy łączenie komend w potoki (ang. pipe). W takich sytuacjach dane nie są wyświetlane na ekranie, ani odczytywane z klawiatury. 65
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)